13
aug, 2025
Zomervakantie Frankrijk 2024

Zomervakantie Frankrijk 2024

Villiers-sur-Suize

Tussenstop met overnachting bij een rustig dorpje. Morgen rijden we verder naar onze eindbestemming.

Villeneuve-lès-Avignon

Aangekomen op Sandaya camping L’Île des Papes. Deze camping ligt op een privé-eiland van 20 hectare vlak bij Avignon en Nimes.

We verblijven in een zes persoons Ventoux huisje.
De camping heeft een centraal gelegen aquapark met twee zwemparadijzen. Het ligt in het prachtige landschap tussen twee armen van de rivier de Rhône.

Avondje Avignon

Na boodschappen, zwembad en een rondje fietsen zijn we naar Avignon gereden voor het diner.

Saintes-Maries-de-la-Mer

Lekker dagje aan het strand🏖️🩴🌊 Rustig strand, niet al te breed.

Mont Ventoux ⛰

Een Onvergetelijke Fietsdag bij de Mont Ventoux⛰️

Vandaag stond in het teken van de kale berg van de Provence. Vanmorgen rond 09:00 ben ik op de fiets vertrokken vanaf de camping richting Bedoin, gelegen aan de voet van de imposante Mont Ventoux.

Eenmaal aangekomen in Bedoin appte in Joyce. Zij moesten ongeveer 45 minuten met de auto, mijn support crew van vandaag. Ik had ongeveer de helft erop zitten en toen kwamen ze langs rijden, exact op het juiste moment want de bidons waren bijna leeg🍼. Er werden foto’s gemaakt van mij zwoegend de berg op en heel luxe, werd er water bijgevuld in mijn bidons. Top geregeld dames🥰

Het was een bewolkte dag, fijn dat het niet zo heet is, maar ook jammer dat het uitzicht op de top minder indrukwekkend is. Toch genieten we ervan als ik eenmaal boven ben. We maken foto’s, moedigen andere fietsers aan en dan ben ik voldoende hersteld om de afdaling in te zetten.

De afdaling naar Malaucéne was een beloning op zich. Hoewel ik al in de eerste meters Joyce, Lone en Lizzy voorbij rijd, zien ze me toch een tijdje met een noodgang naar beneden gaan. 88 km/uur topsnelheid 💨💨

In Malaucéne parkeren we de auto, fris ik me op en trek ‘normale’ kleren aan. We gaan lunchen bij een gezellige bistro genaamd Casino omdat we allemaal wel toe zijn aan een smakelijk hapje.

Fantastisch om deze gekke hobby met de dames te kunnen delen en wat hebben ze me goed geholpen en mooie foto’s gemaakt.

Dank girls🥰

Kanoën op de Rhône in de avond

Na een relaxed dagje met wat bewolking en zelfs flinke druppels toen we bij het zwembad lagen, zijn we ’s avonds gaan kanoën op de Rhône. Joyce en Lizzy hadden de groene en Lone en ik de oranje kano uitgezocht voor dit avontuur.

Om 19:30 verzamelen we bij het uiteindelijke eindpunt wat vlakbij Pont d’Avignon ligt om samen met 20 andere toeristen stroomopwaarts te rijden in drie busjes. Rond 20:15 gaan de kano’s in het water met flink wat Franse uitleg en een paar zinnen in het Engels. ‘We zien wel en volgen de rest’ denken we. Haha

Het kanoën gaat heerlijk en gemakkelijk omdat we met de stroom meegaan. Ook als je de peddels stilhoudt, ga je redelijk vlot vooruit. We maken diverse stops met wederom een spraakwaterval aan Franse tekst en uitleg, met wat Engelse words on the side. Rond 21:15 krijgen alle personen die voorop de kano zitten een hoofdlamp om de bestuurders aan de achterkant te voorzien van licht. Getooid met koplamp voor Lone en Lizzy vervolgen we onze reis richting het eindpunt bij Pont d’Avignon.

Als het helemaal donker is bereiken we het einde en liggen we stil onder Pont d’Avignon. Het is echt prachtig om een zonsondergang mee te maken op het water en ook als het echt donker is vinden we het bijzonder fraai. Alle lichtjes aan de kant geeft een prachtig uitzicht vanuit de kano’s. We krijgen nog een drankje in de kano en steken dan de Rhône over om aan te meren en de kano’s uit het water te halen. Heerlijk avontuur in de avond❤️

Diner Avignon

We werden geheel verrast door flinke regen. Het kwam met bakken uit de hemel en daarom viel onze shopping-avond ‘in het water’ 😃

We kozen ervoor om alsnog richting Avignon te rijden en daar binnen in een restaurant lekker te eten. Prima keuze🍽️

De vrolijke Franse ober had twee jaar in Rotterdam gewoond en gestudeerd aan de dansacademy.

Le Château Pointu (Tour Beauregard)

Al de hele week zien we vanaf de camping een soort torentje staan aan de overkant van de Rhône op een berg.

Nieuwsgierig vragen Lone en ik ons af wat het is en of we er kunnen komen… Met wat bewolking aan de start van de dag en een windje, is dit een uitstekend moment om te kijken of we er naartoe kunnen.

Op Google vinden we dat het torentje Le Château Pointu (Tour Beauregard) heet. We pakken na het ontbijt de auto en rijden erheen. Met nog drie kilometer te gaan verandert de verharde weg in een pad wat steen en gravel met elkaar afwisselt. Daarnaast staat er een hek waardoor we met de auto niet verder kunnen en daarom besluiten we te gaan lopen. Wat is nou drie kilometer!?!?

Het pad loopt omhoog en met de losse keien en het fijne grind is het soms een uitdaging. Bij een soort uitkijktoren halverwege houden we even rust. Lone en Lizzy klimmen in de uitkijktoren terwijl wij vanaf het pad toekijken. Opeens begint Lizzy keihard te gillen en slaat gelijk de paniek toe als er grote steker om haar heen blijft vliegen. Ze is gestoken door een soort daas/horzel en het doet flink zeer. Ik ren erheen en vang haar op vanaf de toren, Joyce zuigt het gif uit haar been en we weten haar een beetje te kalmeren. Arme Lizzy, onze pechvogel. Joyce en Lizzy maken de wandeling niet af, ze gaan samen naar de auto en Lone en ik gaan door richting ons doel: Le Château Pointu. 🗼

Na ruim drie kilometer klimmen komen we aan bij het verlaten torentje wat onder de graffiti zit. Het uitzicht is te gek en we zien de camping, het zwembad en de Rhône mooi liggen. De klim meer dan waard. We maken foto’s, lopen een rondje en vinden nog een geocache🗃️

Dan is het wel tijd om weer drie km af te dalen naar mama en Lizzy.

Mooie challenge en hoewel het niet op de vakantiebucketlist stond, hebben we deze maar mooi afgevinkt ✅

Pont du Gard – Nimes

Het heeft de hele nacht keihard gewaaid, in Nederland zouden we van code oranje spreken. In Frankrijk noemen ze dat mistral en gaan gewoon verder met het leven, over tot de orde van de da

Als we wakker worden waait het nog steeds, niet te zuinig. Zelfs zo hard dat we besluiten om binnen te gaan ontbijten🍽️

Change of plans… again. In plaats van een ochtend zwembad, gaan we vandaag naar het tweede en tevens laatste item van mijn vakantiebucketlist: Pont du Gard vlakbij Nimes.

Na een boodschap in Avignon rijden we richting Nimes. De Pont du Gard is een indrukwekkend Romeins aquaduct dat later is uitgebreid tot een brug. Het bevindt zich bij het plaatsje Vers-Pont-du-Gard. Dit historische bouwwerk staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en heeft ook het keurmerk Grand Site de France van het Franse ministerie van Ecologische Transitie ontvangen. Het aquaduct werd in de eerste eeuw na Christus ontworpen en gebouwd om water te leveren aan Nemausus (het huidige Nîmes). Het had een capaciteit van 35.000 kubieke meter water per dag en voorzag de badhuizen, bronnen en fonteinen van Nemausus van water tot ongeveer de 3e eeuw na Christus. Met zijn afmetingen (275 meter lang en 48 meter hoog) was de Pont du Gard destijds de hoogste brug in het Romeinse Rijk. Tegenwoordig trekt dit Gallo-Romeinse meesterwerk jaarlijks gemiddeld zo’n 800.000 bezoekers. In 2019 was de Pont du Gard zelfs de officiële startplaats van de zeventiende etappe van de Ronde van Frankrijk! 🏛️🌿

Eenmaal de brug over nemen we een kopje koffie, ice coffee of een ijsje en met deze brandstof lopen we weer terug naar de auto.

Avignon – shopping 🛍️ & diner🍽️

Na het loopje richting Pont du Gard rijden we terug naar Avignon.

Vrij onhandig liep een fietsroute van mij van de week midden door een drukke winkelstraat in Avignon. Vorige keer was alles dicht toen we hier waren, maar vandaag niet. Hier hebben de dames hun zinnen op gezet. #shoptillyoudrop 🛍️

Op de hoek van de straat schiet ik het terras op voor een biertje, om Polarsteps bij te werken en om een boek te lezen 📖

Oh Ja: het waait nog steeds aanzienlijk 💨

Toen alle shoppers terug waren, zijn we een paar restaurants verderop gaan zitten om te eten met z’n vieren. De enige in het rijtje met vegetarisch op de kaart 🌱

Saintes Marie’s de la mer🌊🏖️

Vandaag eindelijk veel minder wind, daarom hebben we gisteren al besloten om lekker naar het strand te gaan.

In het begin is het zeewater koud (door de wind!?) maar later gaat het wel. Lone en Lizzy rommelen in zee, zoeken schelpen en gaan met mij mee een rondje over de pier waar we vissen en krabben zien.

Er staat nog een niet afgevinkt item op de vakantiebucketlist van Lone. Een van de redenen dat we weer bij de zee zijn vandaag is omdat Lone een waterfiets met glijbaan wil huren. Let’s go. Het is nog flink trappen want hoewel de wind minder is dan voorgaande dagen, moeten we flink gas geven om weg te komen🥵 De dames jumpen van de waterfiets af, scheuren van de glijbaan en dobberen een beetje rond op zee. Door de wilde zee zijn we er wel klaar mee op een gegeven moment. Joyce werd wat zeeziek en ik ben het trappen zat. Haha.

Na afloop doen we een lekker drankje bij strandtent Boho Beach en rijden we langs de Burger King voor wat vet voer. Another (holi)day in the pocket 🏖️

Windy💨💨💨

Samen met Joyce de dag begonnen met een bakje koffie langs het zwembad nadat we brood hadden gehaald. Er staat een briesje, het zonnetje schijnt en er is nog geen vuiltje aan de lucht.

Na het ontbijt vertrek ik om een rondje te fietsen en de dames gaan naar het zwembad. Onderweg merk ik dat de wind flink in kracht is toegenomen. Phoe 😮‍💨 Vooral op de terugweg is het flink werken om A vooruit te komen en B om de fiets recht te houden.

Eenmaal terug haal ik de sleutel op bij Joyce die nog met Lone en Lizzy aan het zwembad ligt. Ze komen niet veel later achter me aan, het is niet te doen bij het zwembad met die wind. Dan maar chillen bij het huisje, het is tenslotte vakantie 😎

Easy day

Een hele rustige dag zonder al te veel noemenswaardige dingen op het programma.

Na een relaxed dagje zwembad op de camping gaan we ’s avonds uit eten bij La Petite Cuillere. Dit restaurant ligt net buiten Avignon en hier ben ik al een paar keer voorbij gefietst. Het ziet er knus uit. De eerste keer dat we hier wilden eten kwam het met bakken uit de hemel en zat het binnen helaas helemaal vol. Vandaag zitten we lekker buiten met aangename temperatuur en een zuchtje wind. Terwijl we genieten van de smaakvolle gerechten, verbazen we ons over het aantal mensen wat rookt. Haast het hele terras om ons heen zit te paffen. Smeerlappen 😶‍🌫️

Na het eten rijden we naar huis, kijken we bij de enorme sluis van de Rhône en spelen we buiten een potje Yathzee waarbij ik voor de eerste keer deze vakantie niet als laatste eindig🎲

Bye bye Camping Sandaya L’Île des Papes

De dag van vertrek is nooit leuk en wat gaan vakanties toch altijd snel. Hoppa, de clichés vliegen je weer om de oren. Joyce en ik zijn het er wel over eens dat deze vakantie wel heel snel voorbij is gegaan. En of dat nou ligt aan alle verschillende leuke activiteiten of dat we gewoon oud worden, weten we (nog) niet

Conclusie is wel dat we onwijs genoten hebben van de vakantie, het smakelijke eten, het prachtige weer en bovenal van elkaar🥰

De wekker gaat vroeg af omdat we in een keer naar huis willen rijden. Om 06:00 staan we op en vijf kwartier later rijden we in alle stilte de camping af. Tot wellicht een volgende keer Camping Sandaya L’Île des Papes.

De navigatieapp geeft aan dat we rond 18:15 in Hilversum aankomen. Ik denk zelf dat we met stops, tanken en eventuele files rond 20:00 Hilversum binnenrijden en dat blijkt aardig te kloppen.

Op wat file na in Lyon en Luik rijden we overal vlot door. Hoewel we in het begin de kilometers wat traag af zien lopen, rijden we in een ruk naar huis. Home sweet home🏡

We pakken tussen de buien door de spullen uit de auto en niet veel later komt de bezorger van D-Thais met ons diner: Masaman en loempia’s 🍜🫔

We zijn weer thuis ❤️

4
dec, 2018

Fietsvakantie Italiaanse Alpen augustus 2018

Veel fietsers hebben van die bucketlist items. Een gebied waar ze graag kilometers willen maken of bekende klimmen die ze op willen rijden. Begin augustus reed ik belachelijk veel hoogtemeters en kon hierdoor een paar mooie vinkjes zetten. De machtige Stelvio, de fraaie Umbrail, de loodzware Mortirolo en de never ending Gavia kreeg ik onder de wielen.

1 augustus

Nu lijkt het of ik dit alles alleen deed en dat het een soort individueel evenement was. Nee, het was verre van een singlereis 😉 Het was super gezellig met Ger, Jochem en Aernoud. Die laatste is beter bekend als Jansen vanwege zijn overeenkomstige achternaam. Woensdag 1 augustus rijden we na werktijd richting Italië. Afgeladen met fietsen, tassen, fietspomp, kleding, camera’s en sportvoeding. Op weg richting onze eerste tussenstop; Hotel Rio. Dat klinkt heel exotisch maar het is een doorsnee Duits hotel in de plaats Karlsruhe. Vakkundig geselecteerd door Gak vanwege het uitmuntende ontbijt. Onderweg lopen we tegen wat vertraging aan. Er staat een varkensstal in brand en iedereen op de snelweg wil hier een glimp van opvangen. Als we rond half 11 aankomen slepen we een deel van de spullen de kamer in en drinken aan de hotelbar nog een klein Duits biertje. Proost, de vakantie is begonnen. Jochem slaapt met zijn vader, Jansen en ik nemen samen intrek in de kamer ernaast.

2 augustus

Vroeg uit de veren, wakker worden is nooit echt een probleem voor me. Douchen, aankleden en spullen verzamelen. Op naar het ontbijt. Daar is niets teveel over gezegd. We smikkelen er alle vier goed van. Zeer uitgebreid en divers! We leggen een piekfijne bodem voor de eerste klim later die dag.

Ger stapt weer bij Jansen in en ik laat me luxe als altijd sturen door Gak. Ik denk dat hij in het buitenland meer kilometers in mijn auto gereden heeft dan ikzelf. Haha. Beide bestuurders kiezen een andere route en we blijven niet achter elkaar. Niet bewust maar dit pakt nou eenmaal zo uit. Wij laten ons leiden door de techniek van Google en de intelligentie van navigatieapp Waze. Jansen kiest op zijn beurt voor die oerdegelijke Duitse Audi navigatie. Lang verhaal kort: kies voor de Duitsers. Ze winnen altijd en nu eens niet in de laatste minuut. Jochem en ik komen wat files en ongelukken tegen. Het is niet dat we belachelijk lang overal stil staan maar het verloopt stroperig. Ach, niets aan te doen. Jansen neemt met Ger nog een stukje de trein. Daar hebben zij gewoon de tijd voor en het is een bijzondere ervaring. De Audi staat al ruim een uur afgekoeld op de parkeerplaats als de Clio ernaast gezet wordt.

Geen tijd te verliezen want we willen nog wat hoogtemeters in de benen hebben voor het diner. We kleden ons om, maken de fietsen gereed en gaan voorzichtig op verkenning richting Torri di Fraele. Een klim waar weinig verkeer is en qua percentages nog menselijk genoemd mag worden. Ger gaat op zijn gemak bijkomen van de reis. Hij pakt een drankje op het terras van ons hotel. Wij beginnen rustig en genieten van de reuzen om ons heen. Relatief vlak peddelen we naar de voet van Torri. Tijdens de klim leggen we ruim 13 kilometer omhoog af. Met een gemiddelde van 5,6 % kunnen we lekker blijven kletsen en geamuseerd kijken naar de fraaie omgeving. Wow, zo mooi. We slingeren 21 bochten omhoog en op de steile flanken etaleert Gakkie zijn klimkwaliteiten. Hij rijdt met gemak weg en dat zal de rest van de week niet anders zijn. We hebben er vrede mee. Bergop is het ieder voor zich. Een langzame fietser een snelle laten bijhouden is niet te doen. Andersom ook niet. Een vlotte klimmer wil omhoog gewoon eigen tempo rijden. Op de top ontmoeten we elkaar weer. Daar zijn we het eens over de schoonheid van de klim. Foto’s maken, filmpjes schieten en we rollen we naar beneden. Op naar Ger, op naar een frisse douche en een voedzaam Italiaans diner. We eten vandaag voor het gemak in het restaurant van ons hotel. Niets mis mee. Op tijd duiken we in bed. Er wachten nog wat hoogtemeters op ons de komende dagen.

3 augustus

Ook bij hotel Baiti Clementi is het ontbijt weer smaakvol en uitgebreid. Voor fietsers bijvoorbeeld pannenkoeken maar ook vers fruit. Lekker Italiaans bakkie erbij. Smullen weer. Met het oog op de te leveren prestatie van die dag lopen we een extra rondje om het buffet. Stapelen om die vreselijke hongerklop te voorkomen.

Als het ontbijt erin zit, pakken we de spullen bijeen. Vandaag staat een serieuze uitdaging op het programma. Eentje om in te lijsten. Vanuit het hotel rijden we over de Umbrail Pass en pakken de afdaling richting Prato. Na de lunch rijden we de Stelvio weer omhoog om vervolgens de fietsen weer in het hotel te stallen. Fijne alinea, lekker kort. Zo was de dag echter niet!

Het fietsen in de Italiaanse Alpen is geweldig. Wat een omgeving om hier op je tweewieler te mogen rijden. De Umbrail Pass is top. De percentages kunnen worden geduid als lopend, niet dodelijk steil. In het begin rijden Gakkie en ik samen. Jansen heeft zijn fiets achterop de Clio gezet want hij wil alleen de Stelvio pakken vandaag. Wat een goede keuze 😉 Na wat koetjes en kalfjes pakt Gak zijn eigen tempo en rijdt gestaag bij me weg. Ok, alleen. Focus maar ook lekker genieten tijdens het rijden. Tussendoor zien we Ger en Jansen. Zij zorgen voor de mentale support en de schitterende beelden. Een foto hier, een video daar. Zij zorgen dat mijn Instagram na afloop rijkelijk gevuld kan worden. De benen lijken ok, maar het vermoeden bestaat dat dit ook door de gunstige percentages komt. Hierover later meer. Op de top maken we wederom mooie plaatjes. Een paar selfies later dalen we af, richting de lunch in Prato. Het is prima weer, niet te heet en zeker niet koud. We hebben indien nodig jacks bij ons in de auto maar deze zijn niet echt nodig. De afdalingen zijn wat fris maar dit komt omdat je dan zo bezweet bent. Rond de Stelvio kan het best spoken maar wij hebben tot nu toe veel geluk.

We pakken een terrasje en kalmeren van de inspanning in Prato. De lunch gaat er goed in maar dat spreekt vanzelf. We hebben wel trek na de eerste klim van naam. Jansen denkt er nu ook klaar voor te zijn en neemt zijn retro Trek van de fietsendrager. Als hij zijn laatste voorbereidingen getroffen heeft gaan we met z’n drieën verder op de fiets. Ger neemt alleen plaats in de Clio. Stelvio, here we come.

Was de Umbrail Pass fraai dan is de Stelvio indrukwekkend. Wat een toffe weg. Zoveel klimmen en slingeren. De goede benen liet ik overigens achter of bij de lunch of in de afdaling richting Prato. Ze zijn er simpelweg niet meer. De Stelvio is naar mijn idee ook van een ander kaliber dan de Umbrail. Buiten het feit dat het een geweldige klim is, zijn de percentages net iets giftiger voor mijn arme beentjes. Ja het doet zeer, en ja het duurt lang. Heel lang. Maar het boeit me niet. Ik vind het fantastisch om hier te rijden omdat de omgeving schitterend is. Onder mijn kont de nog niet eerder genoemde Italiaanse racefiets van Titici. Een tester voor Het is Koers. Laat daar nou een vrij enthousiaste maar oh zo pittige 25 op liggen achter. Jochem zei nog bij vertrek: “haal die andere cassette nou met 28”. Ik was eigenwijs en heb spijt maar daar verander ik nu niets meer aan. 48 bochten lang duw en trek ik me omhoog, het gaat niet van harte. Maar opgeven zal ik niet zo snel doen en zo bereik ik toch de top. Onder luid applaus van Ger, Jochem en Jansen leg ik de laatste meters af naar de finishlijn. Man, wat was dit afzien weer. Het uiterste uit jezelf halen een paar uur lang. Bikkelen! Het onbeschrijfelijke gevoel van overwinning als je eenmaal boven bent maakt alles in een klap goed. Pijn? Zure benen? Dorst? Welnee, we gaan een toffe foto maken om te vieren dat we de top gehaald hebben. Haha.

Ik koop een welverdiende magneet van de Stelvio. Een trofee voor op het bord in ons toilet thuis. We genieten van het uitzicht en gaan ons langzaamaan op maken voor de afdaling. Jansen kruipt knus naast Ger in de auto. Voor hem hoeft het niet en zo kan hij zich sparen voor de volgende dag. Geheel terecht.

Gak en ik dalen af. Ik vind het altijd wel een beloning, zo’n afdaling. Het cadeautje na een dag zwoegen brengt ons weer terug bij het hotel. De Garmin klokt ruim 100 kilometer. Naast de afstand pak ik ook nog eens 3100 hoogtemeters. Een lekker dagje in het zadel, zo zou ik het willen omschrijven. Mede door de support van Ger uit de auto heb ik deze klimmen bedwongen. De motiverende woorden en de gave foto’s doen me onderweg veel goed. Thanks Ger!

De witte zoutranden spoelen we weg onder de douche. De viezigheid van de weg wassen we van de benen. Na enkele minuten onder de douche zijn we weer als nieuw. Klaar om aan te vallen want we smachten naar een goede Italiaanse maaltijd. Met behulp van Tripadvisor komen we bij een authentiek tentje uit in Bormio. Aan een druk toeristisch plein waar meerdere vakantiegangers op zoek zijn naar een restaurant, strijken we neer. Helaas door de drukte kunnen we niet buiten zitten. Maar ach, binnen is prima. Een smaakvol drankje erbij, dit is vakantie. Heerlijk. Na het diner waggelen we op ons gemak terug naar Baiti Clementi. Een voldaan gevoel overmeestert me. Ik doe mijn ogen dicht en val in diepe slaap.

Videoverslag van de dag:

4 augustus

Bij het ontwaken heb ik niet veel last van mijn benen. Een goed teken na de slijtageslag van gisteren. Nu staat er vandaag ook weer een etappe op het programma om je vingers bij af te likken. In de achtertuin van de Stelvio ligt een klein, kort maar heel nare berg. Het ettertje van Italië. We beginnen vandaag met een regelrechte killer, genaamd Mortirolo. Na de afdaling en lunch pakken we de laatste klim van deze trip. De Gavia vreten we als dessert. Of in mijn geval vreet de Gavia mij op. Daarover later meer…

Belangrijke dingen eerst: ontbijt! Eten, aanvullen en stapelen. Zo in de ochtend staat er vrij cliché een ouwe Italiaanse restaurantmanager bij het buffet. Keurig gekleed, schoentjes gepoetst en dasje recht. De man praat met iedereen en heet de gasten welkom. Een mooi tafereel om te aanschouwen. Wij doen wat onze maag ons ingeeft. Dat is eten. Sapje erbij en wat frisse vruchten toe. Hmmm, lekker.

Beneden in het hotel zit een afgesloten fietsenstalling en daar hangen onze fietsen ook tijdens de nacht. We pikken ze na het ontbijt op. Net als de dag ervoor klikken we rond 10:00 de pedalen vast. Op naar de Mortirolo die vooraf flink wat angst heeft ingeboezemd. De aanloop is fijn want het is telkens naar beneden. Soort van vals plat. We worden door een trotse Italiaan naar de klim begeleid. Hij heeft hele verhalen en vindt het cool dat wij hierheen komen om te fietsen. Hij werpt snel een oog op de cassette van Gak. Met een 32 achter kan hij wel omhoog. Gelukkig keek hij niet bij mij want dan had hij vermoedelijk gedacht dat ik een prof was of zo. Haha.

Voordat de hel begint zitten we comfortabel op 31 gemiddeld. Aardig naar beneden gereden dus. Nog fris maken we een foto bij het bordje en gaan dan rijden. In 11,5 kilometer overbruggen we 1307 hoogtemeters. Het gemiddelde van 11,3% is huiveringwekkend. Na kilometer 8 vlakt het iets af maar dan zit je nog op 11% gemiddeld. Mijn idee is om zo rustig mogelijk naar boven te rijden. Niet te veel kracht en langzaam proberen te draaien. Concentratie op rust en cadans. Dit lukt in het begin aardig maar als het vanaf kilometer drie rond de 14% gemiddeld wordt, dan krijg ik het amper nog rond. Jochem is weer eens weg gedanst. Hij is blij met zijn nieuwe kooi waarmee hij dus de 32 achter kan steken. De klim is naar, verschrikkelijk. Ger en Jansen rijden veel bij mij in de buurt en supporten waar mogelijk.  Zij zien mij zwoegen. Op de klim is een mooi eerbetoon aan Pantani te zien. Om wat foto’s te maken én om op adem te komen stop ik even. Bijzonder stukje wielerhistorie. Het verhaal vertelt namelijk dat de Italiaan ooit met een 39×22 omhoog reed. Ik kan me daar werkelijk waar niets bij voorstellen. Dat is onmenselijk. Onderweg krijg ik meerdere duwtjes in de rug. De auto en de spierballen van Jansen hebben het net zo zwaar als ik. Na het passeren van Pantani merk ik inderdaad dat het iets minder zwaar is. Je referentiekader past zich snel aan tijdens zo’n fietsvakantie.  Een stukje verderop rijdt een andere fietser. We hebben ongeveer hetzelfde tempo. Langzaam kom ik dichterbij en gebruik hem als een soort doel. Vlak voor de top haal ik hem in en rijd over de streep. Wat een beest was dit zeg. Pfff! Echt loodzwaar. Hier maken we ook weer wat toffe foto’s om alles vast te leggen. Met fiets, zonder fiets. Individueel en met z’n allen. Leuke herinneringen maken. Als een havik duiken we naar beneden. Onze prooi, de lunch, wacht op ons in het dal.

Eenmaal beneden gunnen we de beentjes wat rust. In het mooie Italië gaan we fijn lunchen. Flink eten en drinken want daar hebben we wel behoefte aan. Jansen pakt zijn Trek weer van de trekhaak en kleedt zich om voor de Gavia. Met z’n drieën rijden we naar de voet van de klim. De laatste klim van deze toffe trip is aanstaande. Laten we er het beste van maken. Het weer blijft schitterend, net als de omgeving. Fraaie uitzichten! Alles wat je van een bergpas mag verwachten is aanwezig. Onderweg moet ik nog flink sturen om een schapenherder met zijn schaapjes te ontwijken. De klim is zwaar. Dit komt mede door de Mortirolo die eraan vooraf ging. Het loopt niet meer en ik stop af en toe om bij te komen. Ger komt af en toe bij me langs. Vult als professionele ploegleider mijn bidon onder een riviertje. Hier knap ik van op. Het ijskoude water laat mij zeker vijf minuten in de waan dat ik weer het mannetje ben. Haha. De ellende van de Gavia is dat je het einde niet ziet. Er is geen finish waar je je op kan focussen. Pas de laatste 500 meter zie je dat je er bent. Onderweg kom je ook nog een steile, donkere en ijskoude tunnel tegen. Met behulp van mijn iPhone-lampje maak ik wat licht om een eventuele tegenligger te seinen. Deze duurt lang, zelfs zo lang dat Jochem en Jansen de afdaling naar het hotel al zijn ingegaan. Logisch ook, de kou op de top is niet fijn ondanks het zonnetje. Ger staat me op te wachten op de top. Snel wat foto’s en dan vliegen wij ook naar beneden. Deze afdaling werd door Jochem al aangeduid als snel. Iets wat ik me in het eerste deel niet kan voorstellen. Slecht asfalt en slecht lopende bochten. Met nog zo’n 15 kilometer te gaan tot Bormio begrijp ik Jochem ineens. Deze weg leent zich voor laagvliegen. Een Citroen gaan mij voor en ik kan de auto keurig blijven volgen. Met snelheden ruim boven de 70 snel ik Bormio tegemoet. Pfieuw… wat een dag! Eenmaal in het hotel ben je blij dat het er op zit maar ook teleurgesteld dat de fietsvakantie al weer voorbij is. Ik voeg 113 kilometer en ruim 3500 hoogtemeters toe volgens Strava.

Jansen en Jochem zijn opgefrist. Ook ik spring onder de douche en kleed me om. We hebben wel zin in pizza en lopen met z’n vieren richting het plein van de avond ervoor. Ondanks dat het druk is door een hardloopevenement kunnen we bij een pizzeria op het terras zitten. Er gaat wel wat in na de inspanningen van de afgelopen dagen. Kletsen over fietsen, het avontuur in Italië en genieten van de ronde deegschijven. Wat hebben we het top gehad, echt genoten. Na de nodige biertjes en wijntjes wandelen we door Bormio terug naar ons hotel. We duiken in de bedden want het vreet energie al die beklimmingen.

Videoverslag van de Gavia:

5 augustus

Het ochtendritueel herhaalt zich met als verschil dat we ons niet klaarmaken voor een fietstocht als wel voor de terugreis. Jansen plakt er nog een paar dagen vakantie aan vast, maar wij rijden direct terug naar Nederland. Na het uitchecken nemen we afscheid. Onze terugreis verloopt soepel. We komen geen ellende tegen en zijn lekker op tijd thuis.

Ger, Gak en Jansen; wat een tof avontuur. Dank voor de mentale en fysieke support. Ik had dit voor geen goud willen missen.

Op naar een volgend doel in 2019.

Relive videos:

 

play-sharp-fill
play-sharp-fill
play-sharp-fill
2
okt, 2017
VVHGL 2017

VVHGL – Berlijn – 20 jarig jubileum

VVHGL 2017

De vrienden van het goede leven, beter bekend als VVHGL gaan op pad. Ze gaan maar liefst al 20 jaar op pad en dus tijd voor een heus weekend weg. Eind november trekken we met 11 man richting Berlijn. We vliegen op donderdag van Amsterdam naar de Duitse hoofdstad. Zondag gaan we weer huiswaarts. Ons appartement geboekt via AirBnB ligt in de wijk Friedrichshain. Onderstaande pagina zal worden voorzien van updates zodra er meer bekend is.

Programma en informatie Berlijn 2017.

Donderdag

Verzamelen Hilversum station 06:15 uur

Intercity Schiphol 06:23 uur

Vlucht Amsterdam – Berlijn Schoenefeld

Vertrektijd: 09:10 uur

Aankomsttijd: 10:35

Vluchtnummer: EZY4562

Inchecken AirBnB – Frankfurter Allee 61, 10247 Berlin, Duitsland (Metro U5 – U Samariterstr.)

15:30/16:00 uur Bierproeverij Hops and Barley, 900 meter lopen vanaf appartement (Wühlischstr. 22/23 10245 Berlin)

Vrijdag

Fietsen met Baja bikes

10:45 uur aanwezig bij het meeting point: Knaackstrasse 97, 10435 Berlin

Metro U5 nemen, overstappen Alexanderplatz U2. Uitstappen U2 – Eberswalder Straße

Baja Bikes Berlijn bevindt zich in het Bike Depot Berlin on Bike en in de “Kulturbrauerei” een oude bierbrouwerij. Het dichtsbijzijnde metrostation (U-bahn) is Eberswalder Straße. Neem U-bahn lijn 2 (rood) richting Pankow. Stap uit bij Eberswalder Straße en neem de trap naar beneden bij de laatste metrowagon (dus in tegenovergestelde rijrichting). Op de straat steekt u Schönhause Allee over. Dan steekt u over naar de overkant van Danziger Straße en gaat u links op deze straat. Na 150 meter richting het oosten staat u op de hoek met KnaackStraße en gaat u rechts. Na nog 50 meter zoekt u naar een grote, geboogde ingang van Kulturbrauerei. U ziet gele bordjes met “Berlin on Bike”, die volgt u naar hof 4.

19:00 uur eten bij restaurant Volt – Paul-Lincke-Ufer 21, 10999 Berlin (Metro U8 – U-Bhf Schönleinstraße)

Na het eten stappen, Club Berghain, Am Wriezener Bahnhof (de beste club van Berlijn!) (Metro U5 – Weberwiese)

Zaterdag

Een aantal bezienswaardigheden hebben we vrijdag al op de fiets gezien. Deze dag is vrij in te vullen met eerder genoemde opties. Te weten:

• Rond die tijd veel kerstmarkten. Glühwein drinken, cadeautje kopen voor thuis
• Checkpoint Charly – Een voormalige controlepost in de Berlijnse Muur.
• Brandenburger Tor – De enige stadspoort van Berlijn die nog overeind staat.
• East Side Gallery – Het grootst overgebleven stuk van de Muur in Berlijn.
• Holocaust-Mahnmal – Een enorm groot monument voor de vermoorde Joden in Europa.
• Zoologischer Gärten – Dierentuin
• Jüdisches Museum – Het Joods Museum in de Lindenstrasse
• DDR Museum – Een van de meest interactieve musea van Europa. Geschiedenis DDR
• Gendarmenmarkt – Een van de mooiste pleinen van Europa

Zondag

Vlucht Berlijn Schoenefeld – Amsterdam

Vertrektijd: 15:05 uur

Aankomsttijd: 16:35

Vluchtnummer: EZY4565

Weersvoorspelling:

{loadposition weer_berlijn}

Wij kijken er met veel plezier naar uit.

Groet, Jochem, Ronald en Bastiaan

Het lijkt wat stil hier – Het is Koers

Het lijkt wat stil de laatste tijd op mijn blog. Dat klopt ook wel want al mijn verhalen worden tegenwoordig op een andere site gepubliceerd. Sinds begin dit jaar, nadat ik Ride leader was voor Het is Koers op Zwift, heb ik meerdere artikelen voor ze geschreven.

Het begon zo gezegd met Zwift. Vervolgens ben ik ook producttesten gaan doen. Begin dit jaar, in de wintertijd heb ik een mooi jack en lange BIB getest van Gasp Cycling. Een Frans merk. Daarna raakte alles in een stroomversnelling. Na een cool ovaal blad van O.symetric en een met led verlichte helm van Lumos kwam ik in contact met Maurits Lammertink. Hij rijdt voor het Pro Continentale team Katusha. Dit team ging naar de Tour de France, Maurits ging naar de Tour de France. Eenmaal raden wie hem mocht volgen tijdens zijn debuut in de Franse grote ronde. Yes, that was me!

Dit was zo ontzettend gaaf om te doen. Drie weken lang op de Whatsapp met Maurits. Chatten over de Tour, wat er allemaal gebeurt in de hectiek en over andere zaken. Dankbaar dat ik dit mocht doen voor HiK. Volgende week zondag ga ik ter afsluiting en tevens kennismaking nog een rondje fietsen met Maurits. Het is namelijk wel leuk om elkaar eens in het echt te ontmoeten. Dit combinerend met een rondje op de racefiets is geweldig.

Ook zijn we naar Mallorca op vakantie geweest. Eind juli vertrokken we voor twee weken vanaf Düsseldorf naar het Spaanse eiland. Ook hier ging de fiets mee. De Cervélo C5, mijn testfiets deze zomer, ging mee op het dak van de auto en het vliegtuig in. Een heerlijk ontspannen vakantie in een huisje bij de plaats Manacor. Lekker eten, goed weer, links en rechts een biertje. Genieten dus. Een review van de mooie Cervélo racer volgt nadat ik terug ben van The Ride Ardennes. Ja want ook dit is weer een hoogtepunt. Met team Het is Koers reis ik komende vrijdag af naar de Ardennen. Drie dagen fietsen en genieten van alle prachtige routes en natuur. Met een klein gelukje heb ik Jochem ook aan kunnen haken. Hij gaat gezellig mee.

Met de familie thuis gaat het ook goed. Joyce is haar eigen webwinkel begonnen. Gisteren officieel ingeschreven bij mijn oud werkgever de KvK. Nu nog wachten op een bankrekening en dan gaat ze open. Enorm trots op deze stap. Tien jaar lang bezig met cijfers en financiële zaken en dan nu totaal iets anders. Met zoveel enthousiasme en passie aan iets totaal onbekends werken. Veel respect voor haar. Kijk allemaal op tweedehandjes.com 

Onze kleine Lone is lang zo klein niet meer. Ze is gisteren na een vakantie van zes weken begonnen in groep 3. Leren lezen en rekenen. Niet meer kiezen in de klas wat je mag doen. Werkjes doen en echt les krijgen staat elke dag op de planning. Straks gaat ze Lizzy voorlezen. Haar derde jaar op de Wilge. Ongelofelijk wat gaat dat snel. 

Lizzy gaat ook prima. Lopen ho maar. Mevrouw kan het best wel maar zet geen stap zonder een hand vast te houden van mama of papa. Gisteren weer een dagje Toermalijn. Dit was toch best vermoeiend voor haar.

Dus ja, enorme stilte hier maar er gebeurt nog van alles. Ik zal proberen om weer wat meer letters, zinnen en alinea’s hier op gaillardonline te gooien. Keep you posted.

23
jan, 2017
Ride Leader Zwift HIK 20 januari 2017

Zwift ride leader voor Het is Koers

Ride Leader Zwift HIK 20 januari 2017

Er kwam een oproep van Het is Koers (HIK) op Twitter. Dit had betrekking op Zwift. Leuke dingen doen met HIK en Zwift. Dat is gewoon super gaaf.

Enthousiast als ik ben over zowel fietsen als Zwift stuur ik een email met mijn ideeën. We mailen een paar keer op en neer. Al vrij snel krijg ik het vertrouwen en mag de naam HIK gebruiken op het Zwift event in Amsterdam. De dag erna maak ik met een van de oprichters, Leon een afspraak om eens kennis te maken in de Lage Vuursche.. Heel cool en wat gaat het allemaal in eens snel.

We bespreken mijn terugkoppeling op het Zwift event in Amsterdam. Het is een idee om samen met Tacx iets moois te organiseren. Tacx laat even op zich wachten maar we gaan wel door met de organisatie. Elke vrijdag tot eind februari om 20:35 gaan we een sociale rit organiseren. Ik mag op vrijdag 20 januari het spits afbijten en de eerste rit begeleiden als ride leader. Wow! Spannend!

Ik zit er vroeg klaar voor, mijn eerste rit met de gouden pijl boven mijn hoofd moet goed lopen. Pc is in orde, trainer werkt en mijn hartslag en cadans ook. Ready to go dus. Ik zie langzaam de teller van het aantal deelnemers oplopen. Er hadden zich meer dan 50 rijders opgegeven maar je weet nooit hoeveel er ook daadwerkelijk gaan. Vlak voor de start zijn er maar liefst 60 rijders aangemeld. Hahaha, dit is tof zeg. Joyce is ondertussen naar boven gekomen met de camera en maakt een paar mooie foto’s.

Nou daar gaan we, een rondje Londen met de klim van Box Hill. Totaal 20.3 kilometer. Het is wat onwennig in het begin. Lastig om te zien waar mijn mede rijders zijn. Tempo houden doe ik ook niet direct omdat je wil dat iedereen mee kan. Dus de start is wat langzaam maar we zijn op weg. Het is ook een sociale rit dus we hoeven niet met 4 watt per kilo te knallen. Rustig aan, easy going en de groep bij elkaar houden. Box Hill is ieder voor zich. Lekker op eigen tempo omhoog. Het wachten na de boog boven op de klim is nog een dingetje en wordt niet door iedereen begrepen. We vliegen naar beneden en gaan nog voor de final sprint. Ik rijd rustig uit tot ik 25 kilometer op de teller heb staan. Mission accomplished. Mijn eerste rit als ride leader is een feit. Conclusie is dat het lastig is om een groep te begeleiden. Er waren hier “maar” 60 deelnemers. Laat staan als je er nog meer hebt. Je zit zelf op de fiets, dus je moet tempo houden maar ook rekening houden met de groep. Je stuurt berichten naar de groep. Wel makkelijk via copy paste maar je bent bezig met de inhoud en de timing. Je ontvangt berichten met bijvoorbeeld een vraag over pace. Hier moet je dan op reageren. Ondertussen maak je nog wat screenshots uit verschillende views en worden er ook nog foto’s gemaakt. Best druk voor een rondje virtueel fietsen;-)

Het gevoel wat overblijft na de rit is wel dat het ontzettend gaaf was. Zo cool om met 60 dezelfde shirts Londen door te crossen. We gaan de feedback bespreken en tot een versie 2.0 komen. Thanks Het is Koers. Een eer om dit voor jullie te mogen doen.

Rideon!

Zwift & Tacx event in Amsterdam

Scroll down for English

Een hobby, fietsen. Zowel van buiten als binnen fietsen ben ik gecharmeerd. Voor de jaarwisseling ben ik bij Tacx geweest in Wassenaar voor een kennismaking. Hier hoor ik over een tour van Zwift door Europa. Deze start op 9 januari in Amsterdam. Gisteren was het dan zo ver. Een mooi event bij de Futurumclub in Amsterdam. Dit event heeft vooral betrekking op de variant binnen fietsen want Zwift is een en al binnen fietsen. De saaie trainer hebben ze omgetoverd tot een ware verslaving. Het is zo cool. Ik was er als de kippen bij om me in te schrijven en heb een geweldig avond gehad.

Na mijn werk ben ik uit Leusden naar Amsterdam gereden. Officieel start het event om 18:00 uur maar ik ben ruim op tijd aanwezig om met een aantal mensen van Zwift en Tacx te spreken. Ik wil namelijk voor zowel Tacx als de populaire fietswebsite “Het is Koers” virtuele ritten organiseren en begeleiden. Zij hebben mij gevraagd om hun te vertegenwoordigen tijdens dit event.

Ik heb met veel interessante mensen gesproken en goede contacten gelegd. Even een babbeltje met Leon van Bon, gewoon winnaar van twee Tour etappes alsof het niets is. Zelf heb ik niet echt gefietst aangezien dit voor mij meer een netwerkavond was. Er was ook een fiets beschikbaar met Zwift VR. Dit heb ik wel geprobeerd en dat was geweldig. Of het ook “lekker” binnen fietst met het oog op zweet weet ik niet maar het was wel een beleving om om je heen te kijken. Lijdt wel af als je bijvoorbeeld serieus een workout doet. Daarnaast zit je niet zo steady meer op je fiets. Er was een kerel die zat te schudden en te bewegen, beetje hangen in de bochten dus dat was heel gek. Ook je stuur vast zien te pakken was een uitdaging omdat je die dus helemaal niet ziet.

Thijs Zonneveld was er ook nog. Voor zo ver ik het in kan schatten is hij er niet echt een fan van maar was hij er meer voor de publiciteit. Hij heeft wel even op de VR fiets gezeten en was daarna weg.

De verschillende wedstrijdjes op de Watopia KOM (900 meter, de eerste klim van Watopia) waren wel cool. Zeker toen Sebastiaan Langeveld op zijn Cannondale mee ging doen kwam het publiek los.

Na afloop met een goed gevulde goodiebag naar huis. Voldaan en vol energie vertel ik alles aan Joyce. Dit was een speciale beleving waar zeker een vervolg op komt.

English translation:

A guy should have a hobby. Mine is cycling. I have a passion for both indoor as outdoor cycling. At the end of 2016 I have visited Tacx in Wassenaar to get acquainted. During this meeting the people from Tacx tell me about a Zwift European tour. This tour will start in Amsterdam on the 9th of January. This event is all about indoor cycling since Zwift is all about the indoor experience. They transformed the boring trainer to an addiction. I responded very quickly and subscribed to be part of this great event.

After my work was done I drove from Leusden to Amsterdam. Officially the event starts at 18:00 hour but I am on time because I want to talk to people from Zwift and Tacx. I would like to organize and lead virtual cycling rides for Tacx and the popular cycling website “Het is Koers”. They have asked me to represent them during this event.

I spoke to a lot of interesting people. Just a chat with Leon van Bon, a winner of two Tour de France stages. Does it get any better?!?! I didn’t cycle myself because I have been on Zwift for a while. I just wanted to speak with people. There was a bike available with Zwift VR connected to it. I have tried that and was truly amazed. I don’t know if it is suitable for riding indoors considering sweat and comfort but it was a great experience to try it. I think it distracts you when you are doing a workout. Besides, you are not steady on the bike anymore. There was a guy shaking and moving on the bike, hovering in the bends. Very funny. To get hold of your handlebar was a challenge as well because you don’t see it.

Thijs Zonneveld was there too. To my honest opinion he is not a fan of indoor cycling. He was there just for the publicity. He tried the Zwift VR bike and after that he left.

The different attempts on the Watopia KOM (900 meter, first climb on Watopia) were nice to watch. Especially when Sebastian Langeveld joined on his Cannondale bike the crowd went nuts.

I went home with a nice goodiebag. Full of energy I told the stories to Joyce. This was a very special experience which I will follow up in the near future.

20
dec, 2016
Kaapverdie01

2016 in review

Het jaar in review. Het is weer die tijd. De tijd van donkere dagen, ’s ochtends je auto krabben en in het donker naar je werk vertrekken en ook in het donker weer thuis komen. Normaal gesproken voor ons ook tijd voor de kerstboom, meerdere gangen diners, vuurwerk, champagne en oud en nieuw. Eten, vuurwerk en champagne zal het probleem niet zijn. We zitten namelijk voor het eerst in het buitenland met de feestdagen. We vertrekken donderdag voor twee weken naar Kaapverdië. Op het zonnige eiland Boa Vista  verblijven we in een resort dat doet denken aan een Egyptische tempel.

Kaapverdie01
Kaapverdie02

2016 was een mooi jaar. Onze kleine lieve Lizzy werd geboren. Deze vrolijke dame maakt ons gezin compleet. Wat zijn we ontzettend blij met dit lachebekkie. Lone werd grote zus. Dat is soms nog wel wennen voor haar maar ze vindt het ook leuk om met Lizzy te spelen. Af en toe wordt Lizzy helemaal plat geknuffeld. Heel schattig om te zien.

Voordat Lizzy op de wereld kwam is Lone vijf geworden. Vijf jaar al weer. Het is ondertussen al een hele dame. Melktanden worden gewisseld voor grote mensen tanden. Hard op weg om haar A diploma te halen. Alleen de borstcrawl blijft moeilijk. Voor Sinterklaas heeft ze een prachtig poppenhuis gekregen van Annia en Elsia. Dit was naast alle andere cadeaus het hoogtepunt. Ze speelt regelmatig hele rollenspellen na wat ze op Youtube gezien heeft. In de klas zit ze in groep twee en behoort dus tot de oudste kindjes.

Qua vakanties en uitjes hadden we ook weer niet te klagen. We zijn met Pinksteren in Center Parcs geweest in Limburg. Eind november nogmaals met Mike, Tamara en Evi maar nu in Drenthe. Begin van het jaar werd Gakkie verrast en reden we voor een “One night in” naar Brugge. In juli werden de toppen van de Franse Alpen weer bedwongen. Een stuk fitter en vooral lichter vloog ik de bergen op. Dit was weer zo’n fantastische trip. Met het gezin hadden we dit jaar ook een mooi avontuur bedacht. Een campervakantie. We huurden voor twee weken een enorm grote Ddethleffs camper en reden via de Ardennen richting Annecy. Dit was zo’n mooie vakantie. Het verslag laat nog even op zich wachten maar Joyce is er druk mee. Met de mannen deden we een weekendje Maastricht en aten we bij de twee sterren tent Beluga. Super avond gehad aan de Maas. En nu op naar Kaapverdië om het vakantiejaar even goed af te toppen. Haha.

Sportief gezien is er weinig veranderd. Ik liep wel een prachtig record tijdens de Cityrun in Hilversum. 47:36 had ik echt nooit gedacht te kunnen lopen. Fietsen heeft nog steeds een groot aandeel in mijn sportieve leven. Vorig jaar een Wahoo Kickr aangeschaft. Deze staat op zolder voor een tv scherm. Hier draai ik lekker mijn rondjes op in Zwift. Mijn enthousiasme voor dit revolutionaire platform is alleen maar toegenomen. Als alles door gaat organiseer ik samen met Tacx binnenkort een aantal grouprides. Echt super cool. Hieronder nog wat getallen:

Fietsen tot 21 december

Afstand 6.274,2 
Tijd  218u 38m
Hoogtemeters  50.164 m
Activiteiten  133

Hardlopen tot 21 december

Afstand 153,6 km 
Tijd  13u 57m
Hoogtemeters  165 m
Activiteiten 23 

Gezien bovenstaande gegevens kan ik zeggen dat de hardloop kilometers (wederom) gehalveerd zijn ten opzichte van vorig jaar. Daarnaast heb ik wel 1700 kilometer meer gefietst. Dit heeft voornamelijk met Zwift te maken aangezien ik voorgaande jaren in de winter meer in een soort winterslaap belandde;-)

Er was ook minder nieuws. Fox, het bedrijf waar Joyce al negen jaar werkzaam is gaat al zijn activiteiten onder brengen bij Fox in Duitsland. Dat betekent dat Joyce haar baan per eind januari 2017 ophoudt. Voor Joyce, die eigenlijk nooit zo is van jobhoppen en veranderingen, is dit een hele klap. Maar het opent ook weer nieuwe deuren. We gaan er een 2017 van maken om nooit te vergeten.

Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen en een spetterend 2017.

21
apr, 2016
Contador

Meet & Greet Alberto Contador

Op Facebook vul ik nog wel eens iets van een prijsvraag in maar eigenlijk win ik nooit iets. Daar kwam afgelopen week verandering in. De online sport specialist Futurumshop schreef een actie uit op Facebook voor een meet & greet met Alberto Contador. Dit leek mij wel ontzettend cool. Er moest een originele vraag verzonnen worden voor Alberto. De beste man rijdt al een lange tijd grote rondes en schreef de eerste in 2007 op zijn naam. De vraag die het eerste in mij naar boven kwam was, wie hij als zijn grootste uitdager/concurrent ziet sinds hij bezig is met wielrennen. Is dat Froome, Quintana of in een verder verleden Andy Schleck of wellicht wel Lance Armstrong toen zij samen bij Astana reden. Ik gaf antwoord op de prijsvraag op de maandag, 11 april. Het was een beetje aan me voorbij gegaan en was het vergeten totdat ik vrijdag een bericht kreeg dat ik gewonnen had. Wat bijzonder, ik ga Alberto ontmoeten.

De dag wordt georganiseerd bij het bedrijf Wolvenberg. Wolvenberg is een distributeur van merken als Castelli, Lazer en Sportful. Dit laatste merk viert een jubileum. Fietskledingmerk Sportful is 20 jaar verkrijgbaar in de Benelux en hierom heeft Wolvenberg een event georganiseerd met als spectaculaire hoofdgast Alberto Contador. Sportful is ook de kledingleverancier van het pro team Tinkoff vandaar de link met Contador.

Contador

Het event begint met een officiële persconferentie. Fotografen, televisie, kranten en bijbehorende journalisten. Alles is aanwezig. Alberto krijgt vragen over zijn toekomst. Gaat hij echt stoppen na dit seizoen? Hij heeft ook zijn eigen team. Wellicht dat hij daar volgend jaar voor rijdt. Momenteel een hot item zijn de motortjes in frames. Ook hier krijgt hij vragen over. Zijn antwoord luidt dat je wel heel stom moet zijn om als prof met een motortje te rijden. Het is heel gemakkelijk op te sporen met de infrarood camera’s. Mocht het wel voorkomen dan pleit hij voor een levenslange schorsing van de atleet.

Na de persconferentie heeft Alberto met wat journalisten buiten een face to face interview en als hij daarmee klaar is komt hij naar ons toe. Er zijn in totaal zes winnaars van verschillende bedrijven. Het is een interactieve meet & greet. Eerst doen we een kleine quiz. Vragen over verschillende bergen met profiel en foto. Ook zijn er vragen over winnaars die in een Sportful outfit reden. Hier moet je dan het jaartal bij zetten. Dit is echt lastig.

Hierna volgt een actief gedeelte. Pingpongen, hooghouden met een voetbal. Hotpacks gooien en hotpacks zo snel mogelijk aan en uittrekken. Ook nog het oppompen van een band tot zes bar, dit spel win ik. Haha. Het is allemaal heel leuk. Hierna kijken we het slot van de wielerklassieker “De Waalse Pijl”. Deze wordt op de Muur van Hoei beslist. Oudgediende en tevens Spanjaard Alejandro Valverde wint voor de derde keer op rij deze mooie wedstrijd. Hij is nu met vier eindzeges recordhouder.

Alberto Contador

Na afloop ga ik nog met hem op de foto, krijgen we een mooie tas en Tinkoff wielershirt. Ik laat hem nog een handtekening krabbelen en dan is het klaar, afgelopen.

Een te gekke middag. Dit was gaaf. Om een keer zo dichtbij een echte prof te zijn die al zo veel gewonnen en meegemaakt heeft was wat mij betreft zeer uniek!

Futurumshop en Wolvenberg bedankt voor deze mooie ervaring.

Alberto Contador

Hieronder nog het interview van de televisie:

play-sharp-fill

 

13
aug, 2015
LBL route 2015

LBL 2015

LBL route 2015

Ergens in april, toen ik nog bij ABN Amro zat samen met Jaap hebben we ons ingeschreven voor Luik Bastenake Luik: de Ardennen Classic van 2015. Dit was een van de mooiste tochten die Jaap ooit gereden had. We kozen voor de 160 kilometer variant, wat uiteindelijk aangeduid werd met 167 kilometer. Op het moment van inschrijven lijkt 8 augustus nog een eind weg… maar achteraf gezien gaat het toch best snel.

Vrijdag 7 augustus rijd ik in de ochtend richting Apeldoorn om Jaap op te halen. We rijden met twee fietsen en tassen richting Luik. We hebben ervoor gekozen om er een weekendje weg van te maken. Aangezien het 2,5 uur rijden is vanaf Apeldoorn is het zeker geen overbodige luxe om lekker dichtbij de start in een hotel te slapen voor twee nachten. Eenmaal aangekomen halen we de auto leeg en zetten alle spullen en de fietsen boven in de kamer van het Ibis hotel. We moeten ons startbewijs en stuurbordje nog halen maar dat kan pas vanaf 16:00 uur. Ook niet geheel onbelangrijk: we moeten nog eten. Er moet een solide bodem gelegd worden voor morgen. We voorzien in deze behoefte door tijdens een late lunch vol aan de pasta te gaan. Biertje erbij in de zon, wat wil je nog meer. Na het eten is de Country Hall de Liège, waar de start plaatsvindt, open. We rijden er heen en halen in alle rust onze spullen op.

Op naar het centrum van Luik. We parkeren de auto in de garage en lopen rustig door de straatjes. Als we op een hoek een terras in de zon tegenkomen hoeven we niet lang te overleggen. Biertje erbij, beetje mensen kijken en hier en daar wat uitlachen;-) Heerlijk ontspannen en een beetje ouwehoeren. Wat zal ons morgen te wachten staan??? Er is al wel het een en ander bekend door de mailtjes die we ontvangen hebben van de organisatie. Jaap heeft het jaar ervoor de 125 kilometer variant gereden en dit was al zeer pittig. Kuitenbijters van de buitencategorie liggen klaar om het ons super zwaar te maken. Het is toch al wel een aantal uur geleden dat we de pasta hebben gegeten en onder het motto “stapelen” gaan we op zoek naar een pizzeria. Deze vinden we op de terugweg richting de parkeergarage. Het is in het begin nog vrij rustig maar loopt al redelijk snel vol. De pizza’s gaan er goed in, ze smaken lekker. Om alles af te toppen nemen we nog een ijsje toe in het winkelcentrum boven de parkeergarage. Twee bollen Häagen-Dazs brengen ons koolhydraat niveau lekker op pijl voor morgen. In het hotel internetten we nog even en na een frisse douche gaan we slapen. De wekker staat morgen om 06:00 uur!!!

Het wekkertje gaat en dat voelt heel vroeg aan. Dat is het natuurlijk ook. Langzaam aan kleden we ons aan, nog niet in fietskleding. Naar beneden ontbijten. Ook hier eten we extra met het oog op de dag die voor ons ligt. Eenmaal boven schieten we onze wielerkleding aan en pakken alle spullen die we nodig hebben om de 167 kilometer die voor ons liggen tot een goed einde te brengen. Reepjes, gels, ontbijtkoek en volle bidons. Volledig bepakt en bezakt nemen we de fietsen via de lift mee naar beneden en gaan we richting de start. In vergelijking met de Toerversie die we eind juni reden is het allemaal veel relaxter er rustiger. Het scheelt ook zo’n 11000 deelnemers. Haha. We pakken de eerste stempel op onze stempelkaart en gaan heel relaxed van start. We weten wat er vandaag voor een prestatie geleverd moet worden dus we beginnen heel rustig. Geen gejaag, niet vol gas. Rustig aan. Bij de eerste heuvels moet ik nog warm worden. Het is wat zwaar. Maar als de kilometers onder de wielen verdwijnen worden we warmer en gaat het beter. Als we er zo’n 50 op hebben zitten is het eerste punt waar we even kunnen zitten en de bidons kunnen vullen. Ik moet zeggen dat het niet beter kon zijn qua timing. De beentjes voelen iets zwaar en ik heb ook dorst. Bidons drink ik leeg en vul ze weer met een nieuwe voorraad sportdrank. Heel even zitten en we gaan weer door. Het is niet heel goed weer dus we koelen snel af. Het beloofde zonnetje is er niet. In plaats daarvan rijden we door de mist en miezerregen. Ik kan nu al zeggen dat deze tocht zwaar is omdat er geen enkele centimeter vlak is. Het is of stijgen of dalen. Er zit niets tussenin. De omgeving is prachtig en het is overal super rustig. Je kan vol gas afdalen en zonder lastig gevallen te worden door auto’s lekker koersen. Na zo’n 125 kilometer pakken we de derde tussenstop. Dit is dezelfde als de eerste. Eten en drinken en weer verder. We hebben uitgerekend dat we ieder zo’n negen bidons gedronken hebben die dag. Dat staat gelijk aan 4,5 liter drinken. Hiervan is het grootste gedeelte gewoon uitgezweet. Het venijn zit hem in de staart bij deze tocht. De laatste twee beklimmingen zijn killing. Ondertussen hebben we deze cols al gehad:

-Col de Chambralles gem. 8.2 % max 16 %, lengte 1.9 km

-Col du Rideux zuid gem. 6.9 % max 12 %, lengte 2.2 km

-Col de Roche à Frêne gem. 9 % max 15 %, lengte 2 km

Maar deze twee liggen nog voor ons als we vlak voor de Redoute de laatste tussenstop pakken:

-Col de la Redoute gem. 9.5 % max 22 %, lengte 1.7 km

-Col de la Roche aux Faucons gem. 9.8 % max 16 %, lengte 1.5 km

LBL 2015

Na de laatste beklimming is het beste er echt bij mij af. Ik krijg het nog amper rond. Die laatste 10 kilometer kruipen werkelijk voorbij. Afzien to the max!!! Het is enorm bikkelen maar uiteraard halen we de finish. Een high-five om het te vieren en een biertje erbij om er op te proosten. Yes, we did it. Fietsjes tegen het hek en wij bijkomen in het gras. Pffffff!!! Ruim zeven uur gefietst en 2680 hoogtemeters gemaakt. Na een paar biertjes zetten we het klamme helmpje weer op en rijden we terug naar het hotel. Vieze natte kleding uit en snel onder de douche. Al het zweet, modder en zonnebrand afspoelen en schoon maken. Als we allebei weer het mannetje zijn lopen we naar buiten richting de rotonde waar we de vorige middag pasta gegeten hebben. Hier zit ook een chinees. Laten wij nu enorme trek hebben. We kiezen een mooi menu met nog wat biertjes erbij. Jaap topt dit keer af met een whisky en ik neem nog maar eens een verkoelend ijsje. Goed gegeten. Moe, voldaan en rozig lopen we terug naar het hotel. We zijn gebroken. Slapen zal geen probleem zijn en dat klopt ook. Als m’n hoofd het kussen raakt ben ik vertrokken. Voor Jaap geldt hetzelfde.

De volgende morgen doen we alles in de laagste versnelling. De spiertjes hebben wat te verduren gehad dus een beetje kalm aan hebben we wel verdiend. Na het ontbijt gooien we alles weer in de auto en rijden terug naar Nederland. Wat een gave indrukwekkende tocht. Dit was inderdaad een prachtige uitdaging. Jaap bedankt!!!!

LBL 2015
LBL 2015
21
jul, 2015
Fietsen Alpen 2015

Reisverslag fietsvakantie Franse Alpen 2015

“Ga je mee fietsen in de Alpen?” vraagt Jochem alias Gakkie mij! Ja lijkt me leuk. Nog geen idee wat ik kan verwachten, hoe ik me moet voorbereiden en wat het allemaal inhoudt. We plannen een datum halverwege juli. Dinsdagavond weg na de files. Slapen we ergens in noord Frankrijk. Woensdag rijden we de rest en zaterdag in de middag weer naar huis. Vier dagen fietsen dus in de prachtige Franse Alpen. We hebben iets om naar uit te kijken.

Dinsdag 14 juli

Niet over nagedacht maar wel uitermate toevallig. We gaan op de nationale feestdag “le quatorze juillet” naar Frankrijk. Om 18:00 uur ben ik bij Gak. We eten een lekkere pasta, ook om de koolhydraten te stapelen, en laden zijn fiets en de tassen in de auto. 

Gelukkig heeft Gak nog op het laatste moment zijn eigen fiets mee weten te krijgen. Hij had wat onhandig de mechanicien uit gehangen. Zijn remkabel kreeg hij niet meer door het frame. Toch lastig als je moet afdalen en remmen. Op zaterdagochtend de fiets naar de fietsenmaker gebracht maar die kon niet garanderen dat hij dinsdag klaar zou zijn. Fietsenmakers zijn op maandag altijd dicht. Dit legde er nog wat extra druk op;-) Voor het geval de fiets niet op tijd klaar zou zijn had Gak al mijn Bulls fiets gehaald, zodat we die mee konden nemen. Maar gelukkig kwam het niet zo ver. De fietsenmaker kreeg met een “trucje” de kabel er weer doorheen en de fiets was dus op tijd klaar. Pfieuw…. gelukkig!!!

Off we go. We slapen in noord Frankrijk in het plaatsje Thionville in een Kyriad hotel langs de snelweg. We rijden via Maastricht en Luxemburg naar beneden, alles loopt voorspoedig. We komen rond 23:00 uur aan en checken in. De fietsen laten we in de auto liggen. Deze staat voor de ingang van het hotel. De beste man achter de receptie zegt dat hij de hele nacht blijft zitten en dus goed zicht heeft. Ok prima. Onze kamer ligt ook nog eens pal voor de auto dus we kunnen alles goed in de gaten houden. We lopen nadat we de tassen boven hebben gezet buiten nog een klein rondje voor een frisse neus. Omdat het dus die feestdag is zien we overal vuurwerk de lucht in gaan. We aanschouwen kort dit Franse feest en gaan dan terug richting hotel. Lekker pitten, morgen weer vroeg dag.

Woensdag 15 juli

We hebben geen wekker gezet. Gak vertrouwt op mijn biologische wekker. Hij is lichtelijk van slag als ik om 05:30 moet plassen. “Uuuhh Bas, is het al 07:00 uur? Moeten we er uit?” Gelukkig kunnen we nog anderhalf uur slapen. Netjes rond de klok van 07:00 uur word ik weer wakker. Gakkie gaat douchen. Daarna ga ik. We pakken de tassen weer in, checken uit en gaan weer op pad. Na een uurtje gaan we de snelweg af voor een lekker Frans ontbijt. Bakkie koffie voor mij erbij en een thee voor Gak. Het is al aardig warm. We gaan de goede kant op qua temperaturen.

De TomTom geeft aan dat we er rond 15:00 uur zijn. Prima tijd. Als we er bijna zijn is de Col de la Croix de Fer gesloten. Die moeten we net hebben richting ons appartement. Via een omweg komen we aan op de plaats van bestemming alleen snapt de TomTom het af en toe niet meer. Gelukkig bezitten we gezond verstand zodat we het zelf oplossen.Tijdens de rit ben ik gebeld dat we in Marmotte 201d slapen en ik krijg de code van een kluis zodat we de sleutel kunnen ophalen. Een beetje vaag is het wel en de verbinding wordt ook nog eens verbroken. Uiteindelijk snappen we wat er bedoeld wordt. We zien een kluis bij de receptie en die gaat open met de code die de man gegeven had. Daarin zit een enveloppe met mijn naam er op. Top!

Fietsen Alpen 2015

We gooien de tassen uit de auto en zetten de fietsen binnen. Als echte mannen hebben we ons niet gerealiseerd dat er vrij weinig aanwezig is in het appartement. Er is maar een rol toiletpapier en bijvoorbeeld geen zeep. Om over het eten en drinken nog maar te zwijgen. We trappen de auto aan en rijden door naar boven nadat we bij het toeristenbureau hebben geïnformeerd naar een supermarkt. We nemen alleen het nodige mee uit de supermarkt. Jam, water, zeep, eitjes, toiletpapier en La vache qui rit kaasjes. We rijden terug, kleden ons om en beginnen aan de eerste officiële kilometers door de Franse Alpen.

We dalen bij ons appartement af en rijden zes kilometer naar beneden. Omdat het de eerste dag is en we rustig willen wennen, draaien we om zodat we de laatste 14 kilometer van de col de la Croix de Fer omhoog kunnen fietsen. Het begin is vrij relaxed en de stijgingspercentages doen nog niet echt ter zaken. De eerste zeven kilometer hebben dan ook een gemiddelde stijging van vier procent. Goed te doen dus. Lekker blijven zitten en de beentjes laten draaien. Maar na die eerste zeven kilometers gaat het geweld dan echt beginnen. Het tweede deel doet gemiddeld negen procent maar stukken van maar liefst elf procent komen ook voor. Dit is afzien! Al snel moet ik Gak laten gaan, heb iets te veel gegeven om bij hem te blijven. Ik moet lossen, haha. Niet veel later moet ik voor de eerste keer even stoppen om op adem te komen. Een klein stukje eten van mijn reep, wat drinken er tegenaan en ik ga weer verder. Gak zie ik steeds verder van me wegrijden. Hem bijhalen heeft geen zin. Ik moet dit echt op eigen tempo doen anders blaas ik mezelf elke keer op. Langzaam veranderen de gezellige dorpjes met mooie groene bomen in kale stukken waar je helemaal niets tegen komt. Alleen af en toe een verdwaalde camper die klaar staat om volgende week de Tour de France te aanschouwen. Buffelen, zweten, hijgen, stoppen, drinken, eten, trappen en de hele riedel weer opnieuw. Zo kom ik uiteindelijk boven. Gak juicht me de laatste 100 meter aan. Over de col heen zodat Strava netjes registreert dat je echt de col gedaan hebt! Ook dat nog;-) OMG wat is dit zwaar. Loodzwaar. Uit de wind en in de zon moet ik even bijkomen op een bankje. Op adem komen en genieten van het uitzicht. Wow wat ontzettend mooi. Als ik weer enigszins wat zuurstof in m’n lichaam heb volgt de afdaling. De beloning voor al het zwoegen. Gak daalt echt als een baksteen. Hij snijdt de bochten mooi aan en is niet bang voor een beetje snelheid. Ik zelf ben wat voorzichtiger, het is dan ook mijn eerste afdaling van dit niveau. Maar we blijven redelijk bij elkaar in de buurt. Het is handig als ik hem een bocht in zie duiken, dan kan ik zelf beter inschatten wat de weg doet met Gak als voorbeeld. Na vijf en halve kilometer afdalen gaan we een bocht in, remmen dus. En opeens…. BAM!!!! Mijn achterband is kapot. Een klapband. Shit. Omdat ik nog een stukje rolde is mijn hele velg beschadigd. Aaaaaahhhh, mijn gloednieuwe fiets nu al beschadigd. Ik kan niets meer, ik kan er niet mee verder. Gak stort zich naar beneden en gaat de auto halen. Ik wacht ondertussen aan de kant van de weg. Mooi tijd om even met Joyce en Lone te bellen. Ze is wel geschrokken van het verhaal, maar is blij dat ik ongedeerd ben. Als dit met 50 km/uur gebeurt weet ik niet of je netjes op de fiets blijft zitten. Als ik heb opgehangen draait m’n zwarte Clio al de bocht in. Dat heeft die berg koning snel gedaan zeg. Fiets erin en terug naar het chalet. We hebben tegenover de bakker en de supermarkt vanmiddag een fietsenwinkel en verhuur gezien. Wellicht kunnen zij de fiets maken?!?!?! Zorgen voor morgen.

Fietsen Alpen 2015

Na een frisse douche rijden we richting het dorpje om wat calorieën aan te vullen. Er zijn diverse restaurantjes, maar er is er een die heel druk is. Daar gaan wij ook zitten. Een paar gele koude kletsers erin samen met lekker eten doet ons goed. We nemen allebei een salade en Gak een burgertje. Ik neem een pizza. Het is allemaal zo veel dat we het niet op krijgen. Via wifi uploaden we alle data naar Strava en checken wat nieuws. Voldaan gaan we naar huis. Dit was een mooie, drukke, zware dag. Lekker pitten en morgen op naar de volgende beklimming. 

Donderdag 16 juli

Om 07:00 uur draai ik me nog “even” om. Anderhalf uur later word ik weer wakker. Biologische klok is even van de leg af.

We rijden op ons gemak met mijn fiets achterin naar de bakker en halen croissants en een baguette. Dan begeven we ons naar de verhuur. Eerst informeren we slim naar de prijs van een fiets per dag of een aantal dagen. Kan hij er niets bovenop gooien als hij ziet dat het voor ons noodzakelijk is om een fiets te huren. Dan nemen we de verhuurder mee naar de auto en laten we hem mijn zielige hoopje fiets zien. Ach gossie;-) Zijn Engels is niet al te best maar we begrijpen dat hij er weinig aan kan doen. Er moet ook een ander velg lint op en de bramen moeten van het aluminium afgehaald worden. Dit is wel specialistisch werk waar hij geen (Franse) kaas van gegeten heeft. Dan wordt het huren, er zit niets anders op. Pedalen en tasje zetten we op de Scott huurfiets en hij wordt afgesteld op mijn maten. Fietsen achterin en terug naar het chalet. Ontbijten en op naar de bergen. 

We besluiten de auto boven aan de Croix de Fer te zetten. Dan dalen we af en gaan we door naar de Alp ‘d Huez. Het idee is om die dan te beklimmen en vervolgens af te dalen en wederom de Croix de Fer te beklimmen maar nu dan vanaf de andere kant. Gak parkeert de auto op de top en we dalen af. Het is ruim 30 kilometer naar beneden. Met twee korte onderbrekingen. Hier moet kort geklommen worden. Als we eenmaal beneden in het dal aankomen vullen we de bidons en kletsen wat met andere fietsers. Als we ook nog de Alp ‘d Huez naar boven moeten wordt dit misschien wat veel concluderen we. Deze rit terug omhoog van ruim 30 kilometer is al een enorme uitdaging. Ok. We horen van de andere fietsers dat het begin van de klim een dorpje verderop is in Rochetaillee. Daar rijden we heen. Gooien wat eten en drinken er in en beginnen aan onze weg terug. 32 keiharde kilometers terug omhoog naar de top van de Croix de Fer. Ondertussen zitten we ook rond een uur of 13:00, het heetst van de dag. In de palle zon, zonder een zuchtje wind vecht ik me een weg omhoog. Net als gisteren ben ik Gak gauw kwijt. Hij heeft met zijn gewicht ruim 15 kilo voordeel zeg maar. Na een uur klimmen is er weer een dorpje waar de bidons gevuld kunnen worden. Daar staat Gak al enig tijd op mij te wachten. Hij had al ff navraag gedaan bij andere fietsers of ik er aan kwam. Haha. Ik neem wat flinke slokken water, vul m’n bidons en we vervolgen de weg. Extreem afzien is dit. Onderweg stop ik nog een paar keer om op adem te komen. Wat drinken en eten en dan weer verder. Zo gaat de weg tergend langzaam aan me voorbij. De terugreis duurt drie uur totaal. Vlak voor het einde, als ik het restaurantje op de top al zie moet ik nogmaals op adem komen. Compleet gesloopt en helemaal van de wereld kom ik over de finish. Ik ben heel blij om Gak te zien. Hij stond er al een half uur. Zonder te stoppen komt hij boven. Ik kan hier gewoon echt niet bij!!! Hoe doet die gozer dat!?!?!?! Nogmaals respect Gak! Als ik weer een beetje bij kennis ben gaan we naar de auto en dalen af naar ons chalet. Nadat ik ben afgespoeld lopen we nog even naar het zwembad om wat te relaxen. We lezen wat fiets lectuur, uploaden alles naar Strava en ik maak nog een rondje in het kleine zwembad. 

Terug in het chalet frissen we ons op en gaan weer richting het dorpje. Wat eten en drinken hebben we wel verdiend zeg! Een mooie salade niçoise en een hamburger met wat friet worden door ons op vakkundige wijze verorberd. Een lekker biertje erbij om het geheel compleet te maken. Rozig en vermoeid gaan we terug naar ons verblijf. Horizontaal op bed. Het duurt niet lang of ik ben vertrokken. Gak maakt nog wat ruzie met gordijnen en kozijnen. Hij komt niet zo goed in slaap. 

Vrijdag 17 juli

Vandaag op het programma: Col du Télégraphe en Galibier. Nadat we ontspannen zijn wakker geworden en bij het bakkertje ons ontbijt gescoord hebben gaan we op pad richting de voet van de Télégraphe. We zetten de auto vlakbij op de parkeerplaats, rijden een kort stukje en beginnen aan de klim. Dag drie dus de beentje beginnen toch wat tegen te sputteren. Naar de top van de eerste beklimming is het 12 kilometer met een gemiddelde stijging van zeven procent. Allebei op eigen tempo omhoog. Uiteraard, zou ik bijna zeggen!!! De begin kilometers zijn weer bikkelen. Die lopen iets steiler dan de laatste stukken van deze klim. Onderweg na een aantal stops voor eten en drinken begin ik me af te vragen of het verstandig is om na de Télégraphe vijf kilometer te dalen en dan nog eens 18 km de Galibier omhoog te gaan. Als ik wederom gesloopt boven aan de top kom heb ik mijn beslissing genomen. Ik ga helaas niet de Galibier doen. Er is een klein restaurantje waar ik even op adem kom met een water en een Orangina. Gak die ouwe bikkel vult zijn bidon en gaat de strijd aan met de Galibier. Respect en een diepe buiging. Wow!!!! Na enig rekenwerk kom ik tot de conclusie dat het wel zo’n drie uur kan duren totdat hij terug is. Ik kan dus alles op mijn gemak doen. Eerst koel ik af in de schaduw en als me dat door de wind iets te koud wordt verplaats ik me op het terras richting in de zon. Even een beetje opdrogen, ik ben doorweekt van al het zweten. De zon verdwijnt achter de wolken en ik begin het een beetje fris te krijgen. Vol gas naar beneden dan maar. Om wat mooie beelden te maken bevestig ik de GoPro aan m’n zadelpen. Thuis eens kijken of ik dat leuk kan editen.

{youtube}AJmcw7Y5DK4{/youtube}

De hele klim naar boven heeft 1 uur en 25 minuten in beslag genomen. Naar benden ben ik binnen 20 minuten klaar. 8,6 km/u vs 37,5 km/u. Om het verschil maar eens aan te geven. De fiets verdwijnt in de auto en ik eet rustig mijn Snelle Jelle in de zon. Beetje drinken erbij en relaxen. Om Gak na zijn enorme inspanning goed te onthalen besluit ik op de brug te gaan staan met de GoPro om zijn binnenkomst te filmen. Het komt nog aardig uit, een kleine drie uur later is hij terug. Een prestatie van wereldklasse. Hij is ook gewoon aanspreekbaar, niets duidt er op dat hij heeft afgezien. Werkelijk verbazingwekkend! Ik weet de Franse autoriteiten af te weren dat hij echt niet naar een dopingcontrole hoeft;-) Hahaha.

Fietsen Alpen 2015

Terug richting chalet om nog even bij het zwembad te vertoeven. Mooi leven hoor als fietser. Alle afstanden, wattages, procenten, calorieën en gemiddelden gaan weer naar Strava. We ontvangen veel reacties en kudos op onze prestaties. Leuk is dat. Als om 19:00 uur het zwembad gesloten wordt gaan we terug om te douchen. Even de factor 50 afschrobben, deo onder de oksels, aankleden en gauw richting een restaurant. We hebben wel trek gekregen wat niet geheel onlogisch is. Woensdag omhoog de Croix de Fer op zagen we een leuk restaurant. We rijden er heen om te polsen of het ook echt wat is. Er zitten zowel mensen binnen als buiten en het ziet er heel pittoresk uit zo in een mooie bocht van de klim. Ok, hier gaan we een lekker hapje eten. We zitten net als er allerlei lekkere gerechten voorbij komen voor een tafel verderop. Nou, dat lijkt ons ook wel wat. Scheelt ook weer die Franstalige kaart vertalen. We krijgen ieder een bord met diverse hammen en salami. Een mandje brood en een mooie ovenschaal met gesmolten Franse kaas, aardappels, spekjes en een uitje maken onze bestelling compleet. We smullen er heerlijk van. Genieten in de Franse Alpen als echte bourgondiërs. Dit gerecht gaat samen met het ultieme herstelvocht, een lekker biertje! Morgen al weer het laatste dagje. We bespreken wat de planning wordt en welke klim we willen doen. De Alp ‘d Huez zou kunnen maar na enig uitzoekwerk zien we daar vanaf. De gemiddelde stijging is na drie dagen klimmen een beetje “out of our league”. We besluiten om de Col de Molard te doen. Niet heel steil en ook niet gek lang. De route is ook vrij simpel. Afdalen vanaf ons chalet en daar wordt het al aangegeven.

We rekenen af en rijden terug. In onze crib ruimen we al wat op en leggen de spullen voor morgen klaar. Afgedraaid en voldaan gaan we lekker horizontalen. De Tour win je immers in bed zei Zoetemelk al, laten wij daar dan niet van afwijken;-)

Zaterdag 18 juli

We zijn zo slim geweest om bij de receptie brood en croissants te bestellen. Om 08:00 uur kunnen we het ontbijt ophalen. Scheelt weer een ritje omhoog naar het dorpje. Na het ontbijt ruimen we langzaam alles een beetje op. Na 09:00 uur komt er iemand van de receptie inspecteren hoe het chalet er uit ziet. Het vuil wordt netjes weggegooid door Gak en de meeste spullen zitten al weer in de tassen. M’n Isaac gooi ik ook vast in de auto. Het idee is dus om nog lekker een stukje te fietsen, dan de huurfiets terug te brengen om vervolgens te douchen en naar huis te gaan. Douchen kan pas om 14:00 uur bij de receptie. Door de grote toestroom van nieuwe gasten gaan ze pas rond die tijd open. Als de man van de receptie bij ons binnen komt zegt hij dat hij later wel terug komt!?!?!? Uuuhhh waarom? Wij hadden niet begrepen dat het chalet gelijk afgesloten wordt en dat je dus uit checkt. Hij is een half uur later terug, hebben wij nog de tijd om de fietskleding aan te doen en de rest van de spullen in de auto te leggen. De inspectie stelt niet veel voor. Nou zijn we op het slapen na ook bijna niet binnen geweest dus ziet alles er nog prima uit. Vaatwasser draait en alles is opgeruimd. Ik lever de sleutel en de tas met handdoeken en linnen in bij de receptie. Klaar voor de laatste etappe. Col de Molard is een col die heel goed te doen is. Een kleine zes kilometer met tevens een gemiddelde stijging van zes procent zorgt ervoor dat dit “maar” met een categorie twee col wordt aangeduid. Gak geeft even kort gas om een wat oudere kerel met stalen kuiten te volgen. Ik moet lossen en ga weer op de eigen koffiemolen naar boven. Zonder te stoppen en niet echt van het pad af kom ik over de streep. Het is hier heel druk met fietsers. Een hele club met Look fietsen en wat andere gasten willen maar al te graag met het bord op foto. Wij ook natuurlijk. Laatste stukkie naar beneden tot aan ons dorp en dan splitsen onze wegen even kort. Gak rijdt terug naar de auto en ik pak de laatste hoogtemeters richting de verhuur. Dit is nog best een pittig stukje maar wetende dat het ook de laatste klim zal zijn volbreng ik ook deze klim zonder te stoppen en zonder dat ik ingehaald wordt. Yesss!

Fietsen Alpen 2015

Pedalen en tasje van mijn mooie Scott huurfiets. Bedankt voor de mooie tochten hier in de bergen. Dan willen we opfrissen maar het is nogal vroeg. 11:30 uur pas. We hebben geen zin om tweeënhalf uur bezweet te gaan zitten wachten maar hebben wel een mooie kuip gezien een stuk verderop waar water uit de bergen in uitkomt. Op een mooiere manier kan je deze trip eigenlijk niet afsluiten. Jezelf wassen en opfrissen in ijskoud water uit de bergen, de bergen die je zo getergd hebben. Diezelfde bergen die zorgden voor melkzuur ophoping in je hele lichaam zorgen nu voor verfrissing. Het moet een hilarisch gezicht zijn geweest. Op een afstand lijkt het vast grote armoede maar wij hebben er veel lol om. Afdrogen en schone kleding aan. Op naar Nederland. Op naar de dames die op ons wachten. Dit blijkt uit het feit dat ik vlak voor vertrek een huilende Lone aan de telefoon krijg, ze mist me verschrikkelijk. Ach gossie, arm wijfie van me. Morgen maar lekker veel kusjes en knuffels dan. Als ik zeg dat ik er morgenochtend weer zal zijn als ze wakker wordt, komt ze iets tot rust en kan de terugreis beginnen. 

Die terugreis verloopt zeer voorspoedig tot aan België. Er is een weg afgesloten en ook een aantal wegwerkzaamheden. Uiteindelijk zijn we daar ruim een half uur mee kwijt. Gak is thuis rond 23:30 en ik niet veel later.

Wat was dit een gave, zware, memorabele trip. Nog nooit zo stuk gezeten maar het was het meer dan waard. Volgend jaar 10 kilo lichter en dan nog eens kijken of ik die “heuveltjes” daar in de Alpen de baas kan!!!

Gakkie thanks voor alles. Het was top!

Nog wel wat leuke vergelijkingen van cijfers tot slot mbt tijd, snelheid, wattages en VSM. VSM meet jouw Verticale Stijging in Meter/uur; deze waarde meet hoe snel jij bergopwaarts beweegt. Om een hoge VSM-score te verdienen kun je het beste een hellingspercentage van 6-10% hebben, want op dat soort hellingen heb je de grootste kans om snel te kunnen klimmen. Ze zijn namelijk steil genoeg om wind te vermijden en vlak genoeg om nog ongehinderd te kunnen bewegen. (Bron: Strava)

Laatste deel (13,9 KM) van de Col de la Croix de Fer. Gemiddeld 6%. Gereden op 15-07-2015:

 TijdSnelheidVermogenVSM
Jochem1:06:4012,6km/u182W740
Bastiaan1:15:1611,1km/u237W656

Gehele klim Col de la Croix de Fer vanuit Rochetaillee (24,3 KM). Gemiddeld 5%. Gereden op 16-07-2015:

 TijdSnelheidVermogenVSM
Jochem2:31:169,6km/u162W497
Bastiaan2:43:538,31km/u216W430

Gehele klim Col du Télégraphe (12,1 KM). Gemiddeld 7%. Gereden op 17-07-2015:

 TijdSnelheidVermogenVSM
Jochem1:03:1911,5km/u187W788
Bastiaan1:24:158,6km/u255W592

Het leuke is dus dat ik tijdens elke beklimming meer vermogen trap tov Jochem. Dit voordeel aan vermogen gaat heel duidelijk verloren in een beklimming omdat ik meer kilo’s mee naar boven moet nemen.