11
sep, 2017
The Ride Ardennes dag 1

The Ride Ardennes – Afzien in de Ardennen

Vrijdag ben ik vertrokken naar de Ardennen. La Roche-en-Ardenne was het decor en tevens uitvalsbasis voor een prachtig evenement. Voorafgaand aan dit evenement had de organisatie tweemaal succesvol de gehele Ride had georganiseerd. The Ride is een achtdaags wielerfestijn. Tijdens acht etappes kom je door acht verschillende landen. Deze uitdaging loopt van de Stelvio in Italië tot de Cauberg in Limburg. Na 1300 kilometer en verschrikkelijk veel hoogtemeters kun je je dierbare weer omarmen in het zuiden van Nederland. Het werd nu tijd, zo dacht de organisatie, voor een fietsweekend in België. Ze kwamen op het geniale idee om een kleine broertje toe te voegen aan hun evenement. Dit kleine broertje heet The Ride Ardennes en deze ging vrijdag 8 september van start.

Tijdens The Ride Ardennes mocht ik uitkomen voor team Het is Koers. Ons team bestond uit vier personen en we sliepen in een fijne bungalowtent. Het team werd vertegenwoordigd door Brend, Jochem, Bas en ik. Bas kwam zaterdag pas op de locatie aan en was de quizmaster van de legendarische Het is Koers quiz. Later meer daarover. Brend, Jochem en ik reden gezamenlijk met de fietsen op het dak naar België. Wij gingen de strijd aan met de Belgische (slechte) wegen, de regen, de wind maar vooral stond genieten bovenaan het lijstje. Fietsen door de prachtige Ardennen is toch iets wat je een keer gedaan moet hebben.

Vrijdagochtend zetten we door middel van de Seasuckers de fietsen op de auto. De importeur van Seasucker, met wie ik naar aanleiding van de review goed contact heb, heeft ons voorzien van deze vernuftige dakdragers. Zij leverde mij de week voor vertrek een Talon Seasucker, bedoeld voor een enkele fiets. Tevens kwam er een mini bomber mee, waar je twee fiets op kan bevestigen. Zeer goede service en bijzonder vriendelijk dat we voor deze trip de Seasuckers mochten lenen. 

Zoals altijd, althans in mijn herinnering, staat er file richting België. Of je nou op vrijdagmiddag of op vrijdagochtend vertrekt; er verschijnt altijd wel ergens iets roods op je navigatie. Zo ook afgelopen vrijdag. We reden rond 10:30 uur Hilversum uit. Om vervolgens pas iets voor 15:00 uur aan te komen. Op camping Floreal 1 haalde we de sleutel bij de receptie op, racte vervolgens naar de tent. Omkleden, fietsen klaar maken, bidons vullen en het gas er op. Het routeprofiel voor deze eerste rit van 68 kilometer zag er zo uit:

The Ride Ardennes dag 1

Op deze manier, zo gehaast beginnen, is niet echt leuk. Je start niet ontspannen en we fietsen bijna alles met zijn drieën. Niets aan te doen. De weergoden zijn ons ook niet goed gezind. We bikkelen langs het parcours door de regen. De omgeving is fraai maar we kunnen er niet van genieten. Elke dag is er een challenge. Een vooraf aangeduid segment, ook terug te vinden op Strava. De challenge van vandaag bereiken we doorweekt. Vlakbij de camping beginnen we zeiknat aan de beklimming van de Côte de Haussire. Deze relatief korte klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 7.1% overbrugt 3.8 kilometer. In het begin loopt het nog best aardig, niet zo heel steil. Tot de helft ongeveer, dan zie ik percentages boven de 10 procent verschijnen op mijn Garmin. En die doen zeer. Maar ik worstelde me omhoog. Jochem en Brend zijn duidelijk de betere klimmers. Zij danste en dartelde samen omhoog. Klasse mannen. Dag een kunnen we afvinken. Op naar een warme douche, een gezonde maaltijd en een herstelbiertje uiteraard.

Elke dag werd er een mooie video gemaakt door de mannen van Cut to Black. Dit is hun samenvatting van dag 1. Kun je me spotten?

play-sharp-fill

Uiteraard geen bijzondere rit zonder Relive. Mooie ronde:

play-sharp-fill

We gingen op tijd naar bed. Vroeg er in om wat extra nachtrust te pakken voor de zware koninginnenrit van zaterdag. Ik sliep die nacht toch wat onrustig. Een aantal keer er uit voor een sanitaire stop. Ook Jochem en Brend ritsen de tent een aantal keer open. Het heeft de hele nacht keihard geregend. Het veld voor onze tent lijkt wel een meer. Ik stond dan ook verwonderlijk te kijken toen het droog was toen we wakker werden. Na het ontbijt kleden we ons om, klikken de navigatie op de fiets en rijden we naar de start. Bidons vullen, registreren en gaan. Het routeprofiel voor deze monster dag ziet er zo uit:

The Ride Ardennes dag 2

Van mijn rit met Jaap in 2015 weet ik dat niets vlak is hier. Het is op en af. Aangezien we gedeeltelijk in hetzelfde gebied rijden als tijdens Luik Bastenake Luik kan ik dat ook nu weer verwachtten. Het vertrek mocht dan droog zijn, de rest van de rit lag in dezelfde lijn als vrijdag. Regen, harde regen, zeikregen, veel wind en soms ook droog. Dit is betreurenswaardig. We rijden door een prachtig gebied, alles is groen, fijne en minder fijne klimmetjes en hier en daar een kabbelend beekje. We kunnen er niet bewust van genieten door het weer. Alles is zeiknat en onze aandacht gaat naar het stuurwerk. Focus op de weg en niet op de omgeving.

De stops waren goed verzorgd en alle vrijwilligers deden hun uiterste best om je weer “mens” te maken. Een warme zoutige bouillon om op te warmen, een fijne pannenkoek met stroop om de koolhydraten aan te vullen. Het gaat er allemaal in als (pannen)koek. Soms vingen we een glimp op van de tot de verbeelding sprekende landschappen. Ik herhaal vaak in mijn hoofd: “Wat zou het met een zonnetje prachtig zijn hier”. Vlak voor het einde raakte ik mijn fietsmaten ook nog kwijt. Jochem zijn Garmin deed het even niet en Brend had de route er toch al niet in staan. Bij een afslag moet ik naar links. Ik wacht nog even op ze en besluit dan verder te gaan. Ik vermoed dat ze met anderen zijn meegereden. Alleen rijd ik door richting finish. Bij de registratie informeerde ik direct naar nummer 38 en 40. “Nee die zijn nog niet binnen”. Gelukkig waren de motoren weer eens behulpzaam onderweg en hebben mijn buddies op het juiste spoor gezet. Euforisch en met bijna 175 kilometer op de teller kwamen we binnen. Mijn Garmin had “maar” 1900 hoogtemeters geregistreerd. Mijn fietsmaten hebben er 1000 meer en zo staat het ook in het routeboek aangegeven. Een foutje van mijn Edge vermoed ik. Net na de finishboog pakten we een warme soep en gingen met z’n drieën op de foto. We voelden ons als helden onthaald en dan moest dag drie nog gereden worden. Na de smakelijke kop soep snelde we ons richting tent om spullen te pakken voor de douche. Schoon worden en warme kleding aan. Daar had ik behoefte aan na deze afmattende rit.

Zaterdagavond stond de legendarische Het is Koers quiz op het programma na de briefing en de dagvideo. Ondertussen was Bas gearriveerd met alle paperassen voor de quiz. Team Het is Koers was eindelijk compleet en we aten samen de avondmaaltijd. Bijna niet te geloven maar het was droog en we aten buiten aan een houten campingtafel. We kletste over de trip van vandaag, het afzien maar ook de bovenmenselijke prestatie die we geleverd hadden. Nadat Bas een paar hilarische verhalen had verteld over de tijd dat hij in België woonde was het tijd voor de briefing en dag afsluiter. Jochem werd stevig onder handen genomen op de massagetafel. Op dat moment luisterden wij aandachtig naar wat er voor morgen op de planning staat. Het hoogtepunt blijft de video. Even nagenieten met geweldige beelden:

play-sharp-fill

Vanuit commercieel oogpunt had de camping ons verzocht om de quiz in het bijbehorende café te houden. Dit was echter pas een half uur na de video. Een groot gedeelte van de groep fietsers was al naar bed. Voor een select gezelschap presenteerde Bas de quiz. Hij deed dit op geheel eigen ludieke wijze. Een hoop gelach en op de valreep ook Jetse Bol nog even genoemd. Dan is de avond wel compleet. Helaas wonnen wij geen Kwaremont pakket maar dat maakte de avond voor ons niet minder geslaagd. Moe en voldaan slofte we naar onze tent. Op naar de laatste nacht in La Roche-en-Ardenne.

Ook van deze monsteretappe weer een toffe Relive video:

play-sharp-fill

Na wederom een onrustige nacht op tijd er uit, fietskleding aan en richting ontbijt. Op Bas na sliep niemand onafgebroken. Er was altijd wel ergens een onderbreking. Bas gaf ons als tip mee om dan nog meer te bier drinken, hij had namelijk nergens last van. Hij hoefde op zijn beurt dan ook niet te fietsen. Zondag vertrokken we iets vroeger zodat we met meerdere mensen kunnen fietsen in pelotonnetjes. Er is ons op het hart gedrukt dat het een frisse maar bovenal droge dag zal zijn in de Ardennen. We gingen goed aangekleed van start voor de laatste rit van 115 kilometer met ruim 2000 hoogtemeters.

The Ride Ardennes dag 3

Het begin mag er al gelijk zijn als we tegen een of andere muur aanrijden. Het begon zo ontspannen maar Mur de Maboge is echt killing, aan het begin nog wel. Ik schakelde te laat naar het kleine blad en stond direct aan de voet geparkeerd. Wat een prutser. Beginnersfout van deze amateur. Ik geloof graag dat het door het weer kwam maar de route was zondag buitengewoon prachtig. Van boven konden we met regelmaat het zonnige dal inkijken. Overal koeien in de wei. Van die karakteristieke Milka koeien. Het voelde zondag alsof ik in een schilderij aan het fietsen was, zo mooi. Daar kwamen we tenslotte voor. Jochem besloot bij de eerste stop om voor de korte route te gaan. Brend en ik bikkelen door en pakte de 115. Alsof het niets is na twee dagen in het zadel. Uiteindelijk kwamen we terecht in een wat grotere groep fietsers. We blijven samen fietsen met twee dames. Onderweg bespraken we van alles en nog wat, hierdoor ging de tijd en daarmee ook de kilometers heel snel. Bij stop twee aten we weer die fijne pannenkoek en het oh zo welkome soepje ging er ook weer in. Tijdens The Ride Ardennes geleerd; een soepje tijdens en na het fietsen is werelds. Gouden tip! Na de tweede stop begon gelijk de challenge voor die dag. Een tien kilometer lang segment. Een gedeelte omhoog met een korte afdaling om vervolgens weer wat te klimmen. Speciaal voor de hardrijders die bergop nogal eens te kort komen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de benen niet op gang kon brengen. Ik zit er aardig doorheen. Brend ging er weer als een trein vandoor en wacht keurig op me nadat de challenge is afgelopen, tien kilometer verderop dus. Daarna nog maar 15 kilometer en dan zit The Ride Ardennes er al weer op. We pakten een aantal aangename afdalingen en gingen door het parkje richting de camping. Dan volgt de ceremonie met een heus podium. Een high-five en een medaille om mijn nek maken het weekend compleet. Wow wat tof, wat een beleving en wat een mooie herinnering. Jochem maakte nog een aantal mooie foto’s.

Ik blijf ze delen omdat ik het zo’n gaaf concept vind, hier de Relive van dag 3:

play-sharp-fill

Ook van deze dag volgt weer een bewonderenswaardig film van Cut to Black:

play-sharp-fill

De tijd van gaan is dan aangebroken. Na een verfrissende douche pakten we alle spullen in. De fietsen werden weer vakkundig op de auto geseasuckerd. Ready set go. Dag Ardennen, dag The Ride, dag fietsers, dag vrijwilligers en dag organisatie. Bedankt voor dit mooie weekend. Ik heb, ondanks het verschrikkelijke weer, enorm genoten. Het was een voorrecht om aanwezig te mogen zijn. Wellicht tot volgend jaar!

Zwift & Tacx event in Amsterdam

Scroll down for English

Een hobby, fietsen. Zowel van buiten als binnen fietsen ben ik gecharmeerd. Voor de jaarwisseling ben ik bij Tacx geweest in Wassenaar voor een kennismaking. Hier hoor ik over een tour van Zwift door Europa. Deze start op 9 januari in Amsterdam. Gisteren was het dan zo ver. Een mooi event bij de Futurumclub in Amsterdam. Dit event heeft vooral betrekking op de variant binnen fietsen want Zwift is een en al binnen fietsen. De saaie trainer hebben ze omgetoverd tot een ware verslaving. Het is zo cool. Ik was er als de kippen bij om me in te schrijven en heb een geweldig avond gehad.

Na mijn werk ben ik uit Leusden naar Amsterdam gereden. Officieel start het event om 18:00 uur maar ik ben ruim op tijd aanwezig om met een aantal mensen van Zwift en Tacx te spreken. Ik wil namelijk voor zowel Tacx als de populaire fietswebsite “Het is Koers” virtuele ritten organiseren en begeleiden. Zij hebben mij gevraagd om hun te vertegenwoordigen tijdens dit event.

Ik heb met veel interessante mensen gesproken en goede contacten gelegd. Even een babbeltje met Leon van Bon, gewoon winnaar van twee Tour etappes alsof het niets is. Zelf heb ik niet echt gefietst aangezien dit voor mij meer een netwerkavond was. Er was ook een fiets beschikbaar met Zwift VR. Dit heb ik wel geprobeerd en dat was geweldig. Of het ook “lekker” binnen fietst met het oog op zweet weet ik niet maar het was wel een beleving om om je heen te kijken. Lijdt wel af als je bijvoorbeeld serieus een workout doet. Daarnaast zit je niet zo steady meer op je fiets. Er was een kerel die zat te schudden en te bewegen, beetje hangen in de bochten dus dat was heel gek. Ook je stuur vast zien te pakken was een uitdaging omdat je die dus helemaal niet ziet.

Thijs Zonneveld was er ook nog. Voor zo ver ik het in kan schatten is hij er niet echt een fan van maar was hij er meer voor de publiciteit. Hij heeft wel even op de VR fiets gezeten en was daarna weg.

De verschillende wedstrijdjes op de Watopia KOM (900 meter, de eerste klim van Watopia) waren wel cool. Zeker toen Sebastiaan Langeveld op zijn Cannondale mee ging doen kwam het publiek los.

Na afloop met een goed gevulde goodiebag naar huis. Voldaan en vol energie vertel ik alles aan Joyce. Dit was een speciale beleving waar zeker een vervolg op komt.

English translation:

A guy should have a hobby. Mine is cycling. I have a passion for both indoor as outdoor cycling. At the end of 2016 I have visited Tacx in Wassenaar to get acquainted. During this meeting the people from Tacx tell me about a Zwift European tour. This tour will start in Amsterdam on the 9th of January. This event is all about indoor cycling since Zwift is all about the indoor experience. They transformed the boring trainer to an addiction. I responded very quickly and subscribed to be part of this great event.

After my work was done I drove from Leusden to Amsterdam. Officially the event starts at 18:00 hour but I am on time because I want to talk to people from Zwift and Tacx. I would like to organize and lead virtual cycling rides for Tacx and the popular cycling website “Het is Koers”. They have asked me to represent them during this event.

I spoke to a lot of interesting people. Just a chat with Leon van Bon, a winner of two Tour de France stages. Does it get any better?!?! I didn’t cycle myself because I have been on Zwift for a while. I just wanted to speak with people. There was a bike available with Zwift VR connected to it. I have tried that and was truly amazed. I don’t know if it is suitable for riding indoors considering sweat and comfort but it was a great experience to try it. I think it distracts you when you are doing a workout. Besides, you are not steady on the bike anymore. There was a guy shaking and moving on the bike, hovering in the bends. Very funny. To get hold of your handlebar was a challenge as well because you don’t see it.

Thijs Zonneveld was there too. To my honest opinion he is not a fan of indoor cycling. He was there just for the publicity. He tried the Zwift VR bike and after that he left.

The different attempts on the Watopia KOM (900 meter, first climb on Watopia) were nice to watch. Especially when Sebastian Langeveld joined on his Cannondale bike the crowd went nuts.

I went home with a nice goodiebag. Full of energy I told the stories to Joyce. This was a very special experience which I will follow up in the near future.

20
dec, 2016
Kaapverdie01

2016 in review

Het jaar in review. Het is weer die tijd. De tijd van donkere dagen, ’s ochtends je auto krabben en in het donker naar je werk vertrekken en ook in het donker weer thuis komen. Normaal gesproken voor ons ook tijd voor de kerstboom, meerdere gangen diners, vuurwerk, champagne en oud en nieuw. Eten, vuurwerk en champagne zal het probleem niet zijn. We zitten namelijk voor het eerst in het buitenland met de feestdagen. We vertrekken donderdag voor twee weken naar Kaapverdië. Op het zonnige eiland Boa Vista  verblijven we in een resort dat doet denken aan een Egyptische tempel.

Kaapverdie01
Kaapverdie02

2016 was een mooi jaar. Onze kleine lieve Lizzy werd geboren. Deze vrolijke dame maakt ons gezin compleet. Wat zijn we ontzettend blij met dit lachebekkie. Lone werd grote zus. Dat is soms nog wel wennen voor haar maar ze vindt het ook leuk om met Lizzy te spelen. Af en toe wordt Lizzy helemaal plat geknuffeld. Heel schattig om te zien.

Voordat Lizzy op de wereld kwam is Lone vijf geworden. Vijf jaar al weer. Het is ondertussen al een hele dame. Melktanden worden gewisseld voor grote mensen tanden. Hard op weg om haar A diploma te halen. Alleen de borstcrawl blijft moeilijk. Voor Sinterklaas heeft ze een prachtig poppenhuis gekregen van Annia en Elsia. Dit was naast alle andere cadeaus het hoogtepunt. Ze speelt regelmatig hele rollenspellen na wat ze op Youtube gezien heeft. In de klas zit ze in groep twee en behoort dus tot de oudste kindjes.

Qua vakanties en uitjes hadden we ook weer niet te klagen. We zijn met Pinksteren in Center Parcs geweest in Limburg. Eind november nogmaals met Mike, Tamara en Evi maar nu in Drenthe. Begin van het jaar werd Gakkie verrast en reden we voor een “One night in” naar Brugge. In juli werden de toppen van de Franse Alpen weer bedwongen. Een stuk fitter en vooral lichter vloog ik de bergen op. Dit was weer zo’n fantastische trip. Met het gezin hadden we dit jaar ook een mooi avontuur bedacht. Een campervakantie. We huurden voor twee weken een enorm grote Ddethleffs camper en reden via de Ardennen richting Annecy. Dit was zo’n mooie vakantie. Het verslag laat nog even op zich wachten maar Joyce is er druk mee. Met de mannen deden we een weekendje Maastricht en aten we bij de twee sterren tent Beluga. Super avond gehad aan de Maas. En nu op naar Kaapverdië om het vakantiejaar even goed af te toppen. Haha.

Sportief gezien is er weinig veranderd. Ik liep wel een prachtig record tijdens de Cityrun in Hilversum. 47:36 had ik echt nooit gedacht te kunnen lopen. Fietsen heeft nog steeds een groot aandeel in mijn sportieve leven. Vorig jaar een Wahoo Kickr aangeschaft. Deze staat op zolder voor een tv scherm. Hier draai ik lekker mijn rondjes op in Zwift. Mijn enthousiasme voor dit revolutionaire platform is alleen maar toegenomen. Als alles door gaat organiseer ik samen met Tacx binnenkort een aantal grouprides. Echt super cool. Hieronder nog wat getallen:

Fietsen tot 21 december

Afstand 6.274,2 
Tijd  218u 38m
Hoogtemeters  50.164 m
Activiteiten  133

Hardlopen tot 21 december

Afstand 153,6 km 
Tijd  13u 57m
Hoogtemeters  165 m
Activiteiten 23 

Gezien bovenstaande gegevens kan ik zeggen dat de hardloop kilometers (wederom) gehalveerd zijn ten opzichte van vorig jaar. Daarnaast heb ik wel 1700 kilometer meer gefietst. Dit heeft voornamelijk met Zwift te maken aangezien ik voorgaande jaren in de winter meer in een soort winterslaap belandde;-)

Er was ook minder nieuws. Fox, het bedrijf waar Joyce al negen jaar werkzaam is gaat al zijn activiteiten onder brengen bij Fox in Duitsland. Dat betekent dat Joyce haar baan per eind januari 2017 ophoudt. Voor Joyce, die eigenlijk nooit zo is van jobhoppen en veranderingen, is dit een hele klap. Maar het opent ook weer nieuwe deuren. We gaan er een 2017 van maken om nooit te vergeten.

Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen en een spetterend 2017.

19
jul, 2016
Fietsen Alpen 2016

Reisverslag fietsvakantie Franse Alpen 2016

Fietsen Alpen 2016

Vorig jaar, half juli ben ik met Gakkie naar de Franse Alpen gegaan om daar een paar geweldig mooie beklimmingen te doen. We verbleven toen met ons appartement aan de klim van de Croix de Fer. Dinsdagavond weg en zaterdag weer terug. Ondanks dat het voor mij ontzettend zwaar was en ik echt elke dag verschrikkelijk heb afgezien bleef de euforie me het meeste bij. Als je eenmaal boven bent na zo’n inspanning voelt dat geweldig.

Dit jaar doen we eigenlijk hetzelfde recept. We hebben een iets groter peloton. Ons team wordt met drie man uitgebreid. Ronald aka Ronnie gaat mee met z’n gloednieuwe Canyon racefiets. Vorige maand heeft hij de kuiten getest in Italië en was daar niet ontevreden over. Ook voegen we Aernout aka Jansen toe aan onze tourclub. Hij neemt zijn klassieke Trek racer mee maar heeft een oogje op de gifgroene Bianchi van Team Lotto Jumbo. Hij fietst niet heel veel maar wel regelmatig in de Alpen. De klimmetjes die we gaan doen kent Jansen op zijn duimpje. Mijn oud collega van de ABN gaat ook met ons mee. Jaap, met wie ik vorig jaar ook LBL gefietst heb, heeft ook wel zin om zich stuk te bijten op wat mooie “colletjes” in Frankrijk. Jaap neemt zijn trouwe raspaardje van Specialized mee. Verder neemt hij ook werkelijk waar alle accessoires mee van Specialized. Jochem heeft in de afgelopen maanden een prachtig Cannondale frame geheel naar eigen smaak en wensen zelf opgebouwd tot een zeer lichte klimfiets. Ik neem mijn Isaac mee. Vorig jaar in de eerste afdaling kreeg ik een klapband en heb ik verder op een huurfiets gereden. Hopelijk dit jaar blijft mijn trots heel;-) Vijf man sterk dus richting de hoogtemeters in de Franse Alpen.

Begin dit jaar stuurt Jochem een mail eruit met wat algemene informatie. Datum wordt wederom half juli met vertrek op dinsdagavond 12 juli. Helaas is ons appartement van vorig jaar geheel vol. Waarschijnlijk omdat de Fransen, die 14 juli een feestdag vieren, er een mooi lang weekend van maken. Op zoek naar een alternatief stuit Jochem op Hotel Beyond in Oz speciaal voor wielrenners. Dit hotel biedt half pension. Lekker uitgebreid ontbijt en ‘s avonds een drie gangen diner gericht op fietsers. Dat komt mooi uit. We boeken twee kamers met aankomst op 13 juli. Top, dan kunnen we ons nu serieus richten op de training en voorbereiden op wat komen gaat;-) 

Dinsdag 12 juli

Fietsen Alpen 2016

De dag van vertrek. We slapen de eerste nacht in Thionville. Dat is in noord Frankrijk en dan heb je al 400 kilometer gehad. Dat scheelt voor de woensdag dan weer. In de namiddag rijd ik naar Apeldoorn om lekker te eten bij Jaap en Gina om vervolgens de spullen te pakken en in de auto te gooien. Ronnie en Jansen gaan met Gak mee. Zij vertrekken vanaf Hilversum met z’n drieën. We spreken af in Eijsden. Dit is in het uiterste puntje van Limburg vlak voor de grens met Belgie. Zowel vanaf Hilversum als van Apeldoorn is dat ongeveer twee uur rijden. We gooien beide auto’s vol met diesel en gaan dan de A2 op. Via het altijd fijne Luik en daarna Luxemburg zijn we snel in Thionville. Hotel Kyriad Design Enzo waar Jochem en ik vorig jaar ook sliepen is dit jaar veel en veel drukker. Vorig jaar stonden we alleen op de parkeerplaats, nu moeten we een plekkie zoeken. De fietsen gaan van de Volvo af en de tassen mee naar boven. We lopen nog even naar buiten maar ik hoor van een vriendelijke Belg bij de receptie dat er verder niets meer open is. We nemen een drankje bij de receptie en gaan dan lekker slapen. Morgen wacht weer een lange dag.

Woensdag 13 juli

Het wekkertje gaat vroeg af. We willen om 07:00 uur weer in de auto zitten. Op nu.nl hebben we afgelopen week kunnen lezen dat er grote drukte verwacht wordt op de Franse wegen. Een deel van Nederland heeft al vrij en ook de Fransen hebben vrij. We gaan op weg en na anderhalf uur pakken we een broodje, een croissantje en een lekker bakkie koffie dan wel thee. Niets aan de hand en we tuffen lekker verder. De kilometers vliegen er af en we zijn snel in Oz. Rond 15:00 komen we aan.

We laden alles uit de auto en maken ons klaar voor de eerste uitdaging. Onze eerste beproeving wordt de Alpe d’Huez. Zowel Jansen als Jaap hebben deze Alpenreus van de buitencategorie al meerdere malen bedwongen. We dalen bij Oz af met de auto en parkeren onder aan de klim richting ons hotel. Vanaf daar pakken we alles wat we nodig hebben zoals eten en kleding en gaan op pad. Over de stuwdam naar beneden richting Allemond en zo verder naar Huez. We hebben 13,5 kilometer er op zitten als we bij de voet van Huez aankomen. Het is nu ieder voor zich, gewoon op eigen tempo naar boven. Het is best fris en het regent een beetje. Ook de wind is goed voelbaar op sommige stukken. Jochem danst weg. Op het moment dat hij gaat staan is hij niet bij te houden. We laten hem rijden omdat het niet verstandig is om bij of met iemand omhoog te gaan. Jaap en ik wisselen af en toe van positie. Bocht na bocht fladderen we omhoog. Het gaat traag maar we gaan vooruit. Het is fijn om de 21 bochten met bordjes af te kunnen tellen naar boven. Dan heb je iets van houvast. Uiteindelijk is Jochem uiteraard als eerste boven gevolgd door Jaap. Ik volg kort daarop. Ik was Jaap kwijt in het dorpje en kon de weg even niet vinden. Al zoekend naar de Tour de France bordjes die ik helemaal over het hoofd heb gezien. Ik rijd verkeerd en kom van een andere kant bij Jochem en Jaap uit. Dit heeft Jansen ook. Kort daarop volgt ook Ronnie. Hij heeft de bordjes wel goed gezien. Well done boys!!! De eerste meters omhoog zitten er op. Ik vond het best zwaar. Wellicht door de korte nacht in combinatie met de reis die er volgde naar de Alpen.

Fietsen Alpen 2016

We vliegen lekker naar beneden en door de regen fietsen we naar de auto. Halverwege de klim moeten we de band van Jansen nog wel voorzien van wat extra lucht. Hij zwabberde een beetje en zijn band is echt zacht. Het is al wel redelijk laat geworden ondertussen. Het diner van 19:30 uur halen we niet. Maar eenmaal in het hotel aangekomen is het geen probleem. We kunnen op ons gemak douchen en omkleden.

Het eerste drie gangen menu gaat in rap tempo naar binnen. We hebben enorme trek gekregen en het gaat er allemaal goed in. We smullen er heerlijk van. We nemen een paar biertjes en kijken dan naar de Avondetappe op de Nederlandse televisie. Dan gaat bij iedereen wel het kaarsje uit. We zijn moe en gaan lekker pitten. Morgen staat de Croix de Fer op het programma.

Donderdag 14 juli

We spreken om 08:45 uur af bij het ontbijt. Achteraf gezien niet verstandig want het bruine brood is op en we moeten van alle tafels onze spullen verzamelen om tot een goede bodem te komen. Morgen pakken we dit anders aan. Alsnog is er voldoende te eten. Het beleg op brood is uitgebreid en een eitje is ook lekker.

Op ons gemakt gaan we ons klaar maken voor de tweede tocht. Het is wederom niet geweldig weer. Het is koud, er staat een aardig windje en er is regen voorspeld. Maar dat mag de klim pret niet drukken. Fietsen uit de stalling en warme kleding mee. We dalen met de auto weer af vanaf ons hotel beneden naar de stuwdam. Dat is het officiële begin van de klim. Vlak voor de dam parkeren we de auto en maken ons gereed. Ik ga in mijn lange broek net als gisteren. Ook neem ik mijn windjack mee.

Fietsen Alpen 2016

Het begin van de klim door het bos is het zwaarste. Hier zitten echt hele pittige stukjes in. Bij een water punt staat Jochem net als vorig jaar te wachten. Dit jaar hoeft hij gelukkig niet zo lang te wachten. We komen allemaal redelijk snel na elkaar boven. We vullen de bidons, eten een reepje en gaan voor de top van de Croix de Fer op 2067 meter. Na een korte zeer steile afdaling moeten we ook weet een steil stuk omhoog. Jochem en ik zien hier percentages van wel 20% op de Garmin verschijnen. Pfffffff. Bikkelen hoor. Dan na verloop van tijd vlakt het af en heb je nog een kort afdaling. Het laatste stuk is goed te doen. Niet heel steil en loopt lekker naar de top. Net als gisteren op de Alpe d’Huez staan er ook op deze klim fotografen. Ze nemen foto’s van je terwijl je aan het klimmen bent. Ze geven als je voorbij rijdt een kaartje met een nummer er op. De foto kan je dan thuis bestellen. Ondertussen weet ik dat het opvragen van een digitaal bestand maar liefst 11 euro kost. Dan heb je zelfs nog een lage resolutie ook. Een beetje duur maar het zijn wel gave foto’s.

Fietsen Alpen 2016

Jochem zit al een minuut of 10 boven te wachten als ik euforisch en trots zonder af te stappen boven kom op de klim. Het is echt koud, helemaal omdat ik zo bezweet ben. Snel de fiets de trap op mee omhoog en warm het café binnen. Brrrrr. Jochem zit lekker relaxed aan zijn thee. Hij vindt ook dat ik het goed gedaan heb. Hij weet namelijk ook heel goed hoe ik vorig jaar boven kwam als een of andere zombie. Hahahah. Ik bestel ook een kopje thee. Dan zien we Jansen en kort daarna Ronald en Jaap ook de top passeren. Netjes hoor, rond een uur of 15:00 is iedereen dus netjes boven op de top. We bestellen een lekker drankje en willen er ook wat te eten bij. Vier maal croque madame en eenmaal croque monsieur. De dame in de keuken, een bijzonder vrolijke dame, is er niet heel blij mee. Zuchtend en steunend loopt ze de keuken in. Het smaakt er niet minder om. Wat gaat dat er goed in zeg na zo’n inspanning. We kletsen nog wat, nemen wat selfies en gaan dan weer naar buiten. Nog wat foto’s voor het bord met de hoogte er op en dan dalen we af. We nemen een korte afslag richting de Glandon maar dat stelt niet veel voor. Dit is misschien honderd meter. We laten nog wel wat foto’s bij het bord maken om vervolgens de afdaling in te zetten. Jaap en ik rijden voorop maar de regen bevalt ons niet echt. Na een tijdje besluiten we te schuilen en wachten we op de rest. Ronnie komt na Jansen en Gak bij ons en dan is het gelukkig al weer lekker droog. We pakken de rest van de afdaling. Heerlijk zoeven door de wind op droog asfalt. Dit is de beloning voor de lange klim. Onderweg nog wel twee keer een korte steile klim maar die overleven we met gemak. Beneden bij de auto proberen we elkaars fiets nog even uit. Kijken hoe het voelt. Jansen is op slag verliefd op de Cannondale van Jochem. Mocht hij er ooit vanaf willen dan is een nieuwe eigenaar snel gevonden dus. Haha.

Fietsen Alpen 2016

Rond 17:00 zijn we terug bij hotel Beyond. We hebben ontspanning verdiend. Beneden is een sauna met jacuzzi. De spiertjes even verwennen. Een biertje erbij maakt het helemaal af. Een beetje ouwehoeren en lachen. We hebben toch mooi de akelige klim van de Croix de Fer af kunnen strepen vandaag.

Na de spa treatment staat er boven een BBQ klaar. Vlees, vis, brood met kruidenboter, salade en fruit staan tot onze beschikking. Als uitgehongerde wolven vallen we aan. We stoppen niet met bunkeren totdat we geheel verzadigd zijn. Vandaag zitten we aan de VIP tafel met allemaal mensen die wel uit Nederland komen maar totaal niet te verstaan zijn. Ze komen uit Limburg. Voordat zij bij het diner aankomen hebben wij vakkundig een deel van “hun” tafel bezet. Ze kijken een beetje nors en zijn niet blij met vijf vrolijke jongens aan hun zijde. Hahaha. Uiteraard hebben wij er extra veel schik om. Volgepropt ploffen we voor de tv neer voor weer een aflevering van de Avondetappe. De Tour heeft de kale berg als finish bergop bedacht. De etappe wordt iets ingekort vanwege de harde wind boven op Mont Ventoux. Het wordt een etappe met een mooi verhaal. Froome rent zonder fiets een stuk de Ventoux op na een valpartij met een motor. Mollema doet goede zaken voor het klassement. Na de rebus gaan we lekker een verdieping lager naar de slaapkamers. De klimgeiten zijn moe.

Vrijdag 15 juli

De dag begint met verschrikkelijk nieuws over een aanslag in Nice. Op de boulevard waar veel mensen naar het afsluitende vuurwerk keken voor “quatorze juillet” rijdt een idioot met een vrachtwagen op de mensenmenigte in. Wat heb je toch een zieke mensen in deze wereld.

Fietsen Alpen 2016

Voor ons staat vandaag de Galibier op het programma. We pakken de Telegraphe er als vanzelfsprekend bij. Na wat discussie over wat de beste route is besluiten we tijdens het ontbijt dat we naar de voet van de Telegraphe rijden. Niet veel later zwengelt Els, de eigenaresse van het hotel, de discussie weer aan. Ze zegt dat het drie uur scheelt als we vanaf de andere kant de klim benaderen. Hhhmmm… de moeite waard denken we dan. We bespreken het nogmaals en besluiten het advies van Els te volgen. We laden alles in de auto, nemen warme kleding mee en gaan goed voorbereid de route van Els volgen naar de Galibier. Maar ja… na ruim een uur rijden staat op Jochem zijn navigatie een lange rij met rode kruizen. Net op de weg waar wij moeten zijn. Ook zijn er verschillende borden afgeplakt. Hier zijn we niet blij mee op z’n zachtst gezegd. Dat had Els wel even morgen zeggen. We besluiten terug te gaan en een andere col te pakken. Jaap heeft voorafgaand aan Alpe d’HuZes een colletje gedaan om op te warmen. Deze gaan we doen, Col d’Ornon it is! Een klim die goed loopt. Met bijna 11 kilometer en gemiddeld 6% stijgen valt deze in de categorie “goed te doen”. Met het oog op de Galibier hadden we veel warme kleding aangetrokken en meegenomen. Dat is nu niet nodig. Het is in het dal prachtig weer met een graadje of 24. Er staat wel een stevig windje. Dus in plaats van een lange broek en warme handschoenen staan we ons in te smeren bij de auto. Jochem is nog terug gegaan om voor hem en voor mij een korte broek te pakken. Daar zijn we nu heel blij mee. We beginnen aan de klim, hij loopt heel fijn en we hoeven niet extreem diep te gaan. Ook lekker om eens in de zon te fietsen in plaats van regen en af en toe hagel. Jochem en ik komen samen boven aan. Er is daar een restaurantje met relaxte ligstoeltjes in het gras. Dat spreekt ons wel aan. Het is wat fris met de wind maar met een lekker kopje thee en de bezwete spullen drogend in de zon is het prima te doen. Het is tenslotte vakantie dus af en toe in de chill-modus is niet verboden. Haha. We balen van de Galibier maar zo blijft de Alpen bucketlist nog steeds in stand. Deze klim moeten we echt nog een keer doen. Achteraf gezien konden we de weg naar de Galibier wel nemen. Omdat de ene weg is afgesloten hebben ze een andere geopend. Tja… ook dat had Els wel even mogen zeggen. Maar goed… Als Ronald de ontspanning nog iets verder doorvoert en een bakkie bestelt dalen Jochem, Jaap, Jansen en ik af aan de andere kant van de klim. Bassie en de 3 J’s… hahaha. Ook dit is weer zo’n 11 kilometer. Het is een razendsnelle afdaling. Bochten goed te zien dus vol gas naar beneden. Onder aan de klim ziet het er pittoresk uit. Een mooie schilderachtig plaatje met een beekje en een kerkje. Dit samen met de zon maakt beeld compleet. We maken wat foto’s en gaan terug naar boven. Ronald zou er misschien nog zitten zodat we samen de afdaling kunnen doen. Op het moment dat ik boven kom is hij weg. Ik zie de dame van het restaurant de stoeltjes recht zetten dus ik vermoed dat hij net vertrokken is. Ik knal door om de afdaling naar de andere kant te doen. Ook deze afdaling is net als de andere kant goed te zien en perfect af te dalen. Ik kom hem onderweg niet tegen maar hij staat onder aan de klim wat foto’s te schieten. Even later volgt Jaap. Hij is met de andere J’s afgedaald. Maar na een minuut of tien, als we met z’n drieën hebben staan wachten, bevalt het Jaap maar niets dat ze er nog niet zijn. Tot in het dorpje waren ze samen en dat is nou niet heel ver weg. Ongerust stap ik snel in de auto en rijd terug naar het dorp. Bij elke wielrenner goed kijken of het ze zijn en dat is nog knap lastig tegen de zon in. Ik zie ze niet en ben ondertussen in het dorpje aangekomen. Ik kijk voor de zekerheid nog even op mijn telefoon. Gelukkig, ik heb ondertussen een appje gekregen dat ze nog een extra klimmetje pakken. Pffff… opluchting. Geen lekke band, geen ellende waar we niet eens aan willen denken… ze pakken gewoon wat extra kilometers. Eenmaal terug beneden zijn Jaap en Ronnie ook blij dat er niets aan de hand is. We besluiten om terug te gaan naar het appartement. Drie man en drie fietsen. Zou dat passen??? Ronnie en ik samen op de bijrijdersstoel en Jaap stuurt. De fietsen stapelen we voorzichtig op elkaar met doeken er tussen. Het past precies. Bij het hotel aangekomen is de stroom geheel uitgevallen. Een handige Engelsman wilde wel eens weten waar dat ene knopje voor was. Dit zorgt ervoor dat alle stoppen er uit slaan en het alleen met een sleutel weer aangezet kan worden. Laat die sleutel nou net even niet in het hotel liggen. Els en Maarten zijn al op de hoogte en doen hun best om alles zo snel mogelijk te fixen. 

Fietsen Alpen 2016
Fietsen Alpen 2016

Vandaag is de tijdrit in de Tour. Met Maarten gaan we in het naastgelegen chalet zitten en zetten we de Duitse televisie op. Tom Dumoulin is al klaar en heeft een wereldtijd neergezet. Ook zien we Mollema goede zaken doen voor zijn klassement. Froomey komt nog het meest dichtbij en moet iets meer dan een minuut toegeven op de winnaar. Jawel, Tom Dumoulin pakt zijn tweede etappe in deze Tour. Wat een geweldenaar. Dat belooft wat voor de tijdrit in Rio. Als de tijdrit is afgelopen gaan we terug naar het hotel. De stroom is dan snel weer gemaakt. Jansen en Gakkie komen ook aanrijden. Ze hebben de Oulles beklommen en hebben daarna de omgeving met de auto verkend. Ik zet vast de sauna en het de jacuzzi aan. De spiertjes zijn wel toe aan wat ontspanning. Na de opfrissing gaan we eten. Vandaag iets minder lekker. Het smaakt op zich ok maar we zijn niet zo enthousiast als de vorige dagen. Na het eten doen we rustig aan. De 3 J’s en Ronnie gaan hartenjagen en ik rommel wat voor de televisie met mijn telefoon. Biertje erbij en de beetjes in de lucht. Jochem en Jansen willen morgen nog de achterkant van de Alpe d’Huez beklimmen. De rest heeft genoeg geklommen en doet alles morgen op het gemak. Na weer een aflevering van de Avondetappe gaan we pitten. Morgen al weer naar huis. Time flies…

Fietsen Alpen 2016

 Zaterdag 16 juli

Prachtig weer is het vandaag. Vanaf ons hotel hebben we een super uitzicht op de bergen. Relaxed wakker worden en alvast wat spullen verzamelen. Bij het ontbijt besluit Jansen om toch niet mee te gaan fietsen. Hij blijft met Ronnie boven om wat te kletsen met de dames van het hotel. Gakkie onze ongekroonde bergkoning gaat de afdaling vanaf het hotel nog ff maken om vervolgens weer omhoog te klimmen. Jaap en ik pakken de rest van de spullen, laden de auto in en zijn klaar voor vertrek. We geven Jansen en Ronnie een hand en ook de dames van het hotel. Off we go.

In de afdaling komen we Jochem nog tegen. Toeteren en zwaaien, hij gaat weer als een malle de berg op. Grenoble, Lyon, Dijon, Lille, Metz en dan Liege/Luik aanhouden. Ik begin met rijden en na bijna vier uur neemt Jaap het stuur over. Dit gebeurt bij een tankstation waar we een lekker broodje en croissantje halen. Een mini bakkie koffie vult niet echt maar is wel smakelijk. We hebben nog aardig wat in de tank en vullen het iets aan in Luxemburg omdat het daar goedkoop is. Dat redden we net. Dan navigeren we weer naar Eijsden waar onze trip dinsdagavond begon. Rond 18:00 uur komen we bij het tankstation. Hier gooien we de auto helemaal vol en gaan richting Apeldoorn. Vanaf Eijsden rijd ik weer verder. Alles verloopt voorspoedig en we tuffen lekker door. Jaap is thuis en Gina is blij dat we er zijn. Voor mij vanaf Apeldoorn de laatste 45 minuten. Alleen nog de A1 af. Bij thuiskomst is Lone nog wakker. Ook Lizzy ligt lekker te keuvelen in de box. Ik geef mijn drie meiden een dikke knuffel. Ik ben blij dat ik weer veilig bij de dames ben. Ze hebben me gemist en ik hun ook!


Mannen wat was dit weer geweldig. De foto’s, video’s en het verhaal spreken voor zich. Dit was een mooi tripje. Bedankt voor de gezelligheid.

Hieronder volgen nog de video’s, Strava gegevens en gegevens met betrekking tot wattage:

play-sharp-fill
Segment “Alpe d’Huez “Vieil Alpe”” – gereden op woensdag 13 juli
  TijdSnelheidGeschat vermogenVSM
 Jochem1:01:5511,6227999
 Jaap1:12:0110297859
 Ronald1:15:149,5270822
 Bastiaan1:12:419,9209851
play-sharp-fill
Segment “Col De La Croix De Fer (To the Summit)” – Gereden op donderdag 14 juli
  TijdSnelheidGeschat vermogenVSMTijd tov vorig jaar
 Jochem1:55:4712,6201650 -35:29 minuten
 Jaap2:16:5910,6268549Nvt
 Ronald2:16:5310,7241549Nvt
 Bastiaan2:04:1811,7195605 -50:35 minuten
play-sharp-fill
Segement “Col d’Ornon To Hotel” – Gereden op vrijdag 15 juli 
  TijdSnelheidGeschat vermogenVSM
 Jochem39:05:0014,8217865
 Jaap43:45:0013,2355773
 Ronald48:00:0012,1309705
 Bastiaan39:52:0014,5232848
13
aug, 2015
LBL route 2015

LBL 2015

LBL route 2015

Ergens in april, toen ik nog bij ABN Amro zat samen met Jaap hebben we ons ingeschreven voor Luik Bastenake Luik: de Ardennen Classic van 2015. Dit was een van de mooiste tochten die Jaap ooit gereden had. We kozen voor de 160 kilometer variant, wat uiteindelijk aangeduid werd met 167 kilometer. Op het moment van inschrijven lijkt 8 augustus nog een eind weg… maar achteraf gezien gaat het toch best snel.

Vrijdag 7 augustus rijd ik in de ochtend richting Apeldoorn om Jaap op te halen. We rijden met twee fietsen en tassen richting Luik. We hebben ervoor gekozen om er een weekendje weg van te maken. Aangezien het 2,5 uur rijden is vanaf Apeldoorn is het zeker geen overbodige luxe om lekker dichtbij de start in een hotel te slapen voor twee nachten. Eenmaal aangekomen halen we de auto leeg en zetten alle spullen en de fietsen boven in de kamer van het Ibis hotel. We moeten ons startbewijs en stuurbordje nog halen maar dat kan pas vanaf 16:00 uur. Ook niet geheel onbelangrijk: we moeten nog eten. Er moet een solide bodem gelegd worden voor morgen. We voorzien in deze behoefte door tijdens een late lunch vol aan de pasta te gaan. Biertje erbij in de zon, wat wil je nog meer. Na het eten is de Country Hall de Liège, waar de start plaatsvindt, open. We rijden er heen en halen in alle rust onze spullen op.

Op naar het centrum van Luik. We parkeren de auto in de garage en lopen rustig door de straatjes. Als we op een hoek een terras in de zon tegenkomen hoeven we niet lang te overleggen. Biertje erbij, beetje mensen kijken en hier en daar wat uitlachen;-) Heerlijk ontspannen en een beetje ouwehoeren. Wat zal ons morgen te wachten staan??? Er is al wel het een en ander bekend door de mailtjes die we ontvangen hebben van de organisatie. Jaap heeft het jaar ervoor de 125 kilometer variant gereden en dit was al zeer pittig. Kuitenbijters van de buitencategorie liggen klaar om het ons super zwaar te maken. Het is toch al wel een aantal uur geleden dat we de pasta hebben gegeten en onder het motto “stapelen” gaan we op zoek naar een pizzeria. Deze vinden we op de terugweg richting de parkeergarage. Het is in het begin nog vrij rustig maar loopt al redelijk snel vol. De pizza’s gaan er goed in, ze smaken lekker. Om alles af te toppen nemen we nog een ijsje toe in het winkelcentrum boven de parkeergarage. Twee bollen Häagen-Dazs brengen ons koolhydraat niveau lekker op pijl voor morgen. In het hotel internetten we nog even en na een frisse douche gaan we slapen. De wekker staat morgen om 06:00 uur!!!

Het wekkertje gaat en dat voelt heel vroeg aan. Dat is het natuurlijk ook. Langzaam aan kleden we ons aan, nog niet in fietskleding. Naar beneden ontbijten. Ook hier eten we extra met het oog op de dag die voor ons ligt. Eenmaal boven schieten we onze wielerkleding aan en pakken alle spullen die we nodig hebben om de 167 kilometer die voor ons liggen tot een goed einde te brengen. Reepjes, gels, ontbijtkoek en volle bidons. Volledig bepakt en bezakt nemen we de fietsen via de lift mee naar beneden en gaan we richting de start. In vergelijking met de Toerversie die we eind juni reden is het allemaal veel relaxter er rustiger. Het scheelt ook zo’n 11000 deelnemers. Haha. We pakken de eerste stempel op onze stempelkaart en gaan heel relaxed van start. We weten wat er vandaag voor een prestatie geleverd moet worden dus we beginnen heel rustig. Geen gejaag, niet vol gas. Rustig aan. Bij de eerste heuvels moet ik nog warm worden. Het is wat zwaar. Maar als de kilometers onder de wielen verdwijnen worden we warmer en gaat het beter. Als we er zo’n 50 op hebben zitten is het eerste punt waar we even kunnen zitten en de bidons kunnen vullen. Ik moet zeggen dat het niet beter kon zijn qua timing. De beentjes voelen iets zwaar en ik heb ook dorst. Bidons drink ik leeg en vul ze weer met een nieuwe voorraad sportdrank. Heel even zitten en we gaan weer door. Het is niet heel goed weer dus we koelen snel af. Het beloofde zonnetje is er niet. In plaats daarvan rijden we door de mist en miezerregen. Ik kan nu al zeggen dat deze tocht zwaar is omdat er geen enkele centimeter vlak is. Het is of stijgen of dalen. Er zit niets tussenin. De omgeving is prachtig en het is overal super rustig. Je kan vol gas afdalen en zonder lastig gevallen te worden door auto’s lekker koersen. Na zo’n 125 kilometer pakken we de derde tussenstop. Dit is dezelfde als de eerste. Eten en drinken en weer verder. We hebben uitgerekend dat we ieder zo’n negen bidons gedronken hebben die dag. Dat staat gelijk aan 4,5 liter drinken. Hiervan is het grootste gedeelte gewoon uitgezweet. Het venijn zit hem in de staart bij deze tocht. De laatste twee beklimmingen zijn killing. Ondertussen hebben we deze cols al gehad:

-Col de Chambralles gem. 8.2 % max 16 %, lengte 1.9 km

-Col du Rideux zuid gem. 6.9 % max 12 %, lengte 2.2 km

-Col de Roche à Frêne gem. 9 % max 15 %, lengte 2 km

Maar deze twee liggen nog voor ons als we vlak voor de Redoute de laatste tussenstop pakken:

-Col de la Redoute gem. 9.5 % max 22 %, lengte 1.7 km

-Col de la Roche aux Faucons gem. 9.8 % max 16 %, lengte 1.5 km

LBL 2015

Na de laatste beklimming is het beste er echt bij mij af. Ik krijg het nog amper rond. Die laatste 10 kilometer kruipen werkelijk voorbij. Afzien to the max!!! Het is enorm bikkelen maar uiteraard halen we de finish. Een high-five om het te vieren en een biertje erbij om er op te proosten. Yes, we did it. Fietsjes tegen het hek en wij bijkomen in het gras. Pffffff!!! Ruim zeven uur gefietst en 2680 hoogtemeters gemaakt. Na een paar biertjes zetten we het klamme helmpje weer op en rijden we terug naar het hotel. Vieze natte kleding uit en snel onder de douche. Al het zweet, modder en zonnebrand afspoelen en schoon maken. Als we allebei weer het mannetje zijn lopen we naar buiten richting de rotonde waar we de vorige middag pasta gegeten hebben. Hier zit ook een chinees. Laten wij nu enorme trek hebben. We kiezen een mooi menu met nog wat biertjes erbij. Jaap topt dit keer af met een whisky en ik neem nog maar eens een verkoelend ijsje. Goed gegeten. Moe, voldaan en rozig lopen we terug naar het hotel. We zijn gebroken. Slapen zal geen probleem zijn en dat klopt ook. Als m’n hoofd het kussen raakt ben ik vertrokken. Voor Jaap geldt hetzelfde.

De volgende morgen doen we alles in de laagste versnelling. De spiertjes hebben wat te verduren gehad dus een beetje kalm aan hebben we wel verdiend. Na het ontbijt gooien we alles weer in de auto en rijden terug naar Nederland. Wat een gave indrukwekkende tocht. Dit was inderdaad een prachtige uitdaging. Jaap bedankt!!!!

LBL 2015
LBL 2015
21
jul, 2015
Fietsen Alpen 2015

Reisverslag fietsvakantie Franse Alpen 2015

“Ga je mee fietsen in de Alpen?” vraagt Jochem alias Gakkie mij! Ja lijkt me leuk. Nog geen idee wat ik kan verwachten, hoe ik me moet voorbereiden en wat het allemaal inhoudt. We plannen een datum halverwege juli. Dinsdagavond weg na de files. Slapen we ergens in noord Frankrijk. Woensdag rijden we de rest en zaterdag in de middag weer naar huis. Vier dagen fietsen dus in de prachtige Franse Alpen. We hebben iets om naar uit te kijken.

Dinsdag 14 juli

Niet over nagedacht maar wel uitermate toevallig. We gaan op de nationale feestdag “le quatorze juillet” naar Frankrijk. Om 18:00 uur ben ik bij Gak. We eten een lekkere pasta, ook om de koolhydraten te stapelen, en laden zijn fiets en de tassen in de auto. 

Gelukkig heeft Gak nog op het laatste moment zijn eigen fiets mee weten te krijgen. Hij had wat onhandig de mechanicien uit gehangen. Zijn remkabel kreeg hij niet meer door het frame. Toch lastig als je moet afdalen en remmen. Op zaterdagochtend de fiets naar de fietsenmaker gebracht maar die kon niet garanderen dat hij dinsdag klaar zou zijn. Fietsenmakers zijn op maandag altijd dicht. Dit legde er nog wat extra druk op;-) Voor het geval de fiets niet op tijd klaar zou zijn had Gak al mijn Bulls fiets gehaald, zodat we die mee konden nemen. Maar gelukkig kwam het niet zo ver. De fietsenmaker kreeg met een “trucje” de kabel er weer doorheen en de fiets was dus op tijd klaar. Pfieuw…. gelukkig!!!

Off we go. We slapen in noord Frankrijk in het plaatsje Thionville in een Kyriad hotel langs de snelweg. We rijden via Maastricht en Luxemburg naar beneden, alles loopt voorspoedig. We komen rond 23:00 uur aan en checken in. De fietsen laten we in de auto liggen. Deze staat voor de ingang van het hotel. De beste man achter de receptie zegt dat hij de hele nacht blijft zitten en dus goed zicht heeft. Ok prima. Onze kamer ligt ook nog eens pal voor de auto dus we kunnen alles goed in de gaten houden. We lopen nadat we de tassen boven hebben gezet buiten nog een klein rondje voor een frisse neus. Omdat het dus die feestdag is zien we overal vuurwerk de lucht in gaan. We aanschouwen kort dit Franse feest en gaan dan terug richting hotel. Lekker pitten, morgen weer vroeg dag.

Woensdag 15 juli

We hebben geen wekker gezet. Gak vertrouwt op mijn biologische wekker. Hij is lichtelijk van slag als ik om 05:30 moet plassen. “Uuuhh Bas, is het al 07:00 uur? Moeten we er uit?” Gelukkig kunnen we nog anderhalf uur slapen. Netjes rond de klok van 07:00 uur word ik weer wakker. Gakkie gaat douchen. Daarna ga ik. We pakken de tassen weer in, checken uit en gaan weer op pad. Na een uurtje gaan we de snelweg af voor een lekker Frans ontbijt. Bakkie koffie voor mij erbij en een thee voor Gak. Het is al aardig warm. We gaan de goede kant op qua temperaturen.

De TomTom geeft aan dat we er rond 15:00 uur zijn. Prima tijd. Als we er bijna zijn is de Col de la Croix de Fer gesloten. Die moeten we net hebben richting ons appartement. Via een omweg komen we aan op de plaats van bestemming alleen snapt de TomTom het af en toe niet meer. Gelukkig bezitten we gezond verstand zodat we het zelf oplossen.Tijdens de rit ben ik gebeld dat we in Marmotte 201d slapen en ik krijg de code van een kluis zodat we de sleutel kunnen ophalen. Een beetje vaag is het wel en de verbinding wordt ook nog eens verbroken. Uiteindelijk snappen we wat er bedoeld wordt. We zien een kluis bij de receptie en die gaat open met de code die de man gegeven had. Daarin zit een enveloppe met mijn naam er op. Top!

Fietsen Alpen 2015

We gooien de tassen uit de auto en zetten de fietsen binnen. Als echte mannen hebben we ons niet gerealiseerd dat er vrij weinig aanwezig is in het appartement. Er is maar een rol toiletpapier en bijvoorbeeld geen zeep. Om over het eten en drinken nog maar te zwijgen. We trappen de auto aan en rijden door naar boven nadat we bij het toeristenbureau hebben geïnformeerd naar een supermarkt. We nemen alleen het nodige mee uit de supermarkt. Jam, water, zeep, eitjes, toiletpapier en La vache qui rit kaasjes. We rijden terug, kleden ons om en beginnen aan de eerste officiële kilometers door de Franse Alpen.

We dalen bij ons appartement af en rijden zes kilometer naar beneden. Omdat het de eerste dag is en we rustig willen wennen, draaien we om zodat we de laatste 14 kilometer van de col de la Croix de Fer omhoog kunnen fietsen. Het begin is vrij relaxed en de stijgingspercentages doen nog niet echt ter zaken. De eerste zeven kilometer hebben dan ook een gemiddelde stijging van vier procent. Goed te doen dus. Lekker blijven zitten en de beentjes laten draaien. Maar na die eerste zeven kilometers gaat het geweld dan echt beginnen. Het tweede deel doet gemiddeld negen procent maar stukken van maar liefst elf procent komen ook voor. Dit is afzien! Al snel moet ik Gak laten gaan, heb iets te veel gegeven om bij hem te blijven. Ik moet lossen, haha. Niet veel later moet ik voor de eerste keer even stoppen om op adem te komen. Een klein stukje eten van mijn reep, wat drinken er tegenaan en ik ga weer verder. Gak zie ik steeds verder van me wegrijden. Hem bijhalen heeft geen zin. Ik moet dit echt op eigen tempo doen anders blaas ik mezelf elke keer op. Langzaam veranderen de gezellige dorpjes met mooie groene bomen in kale stukken waar je helemaal niets tegen komt. Alleen af en toe een verdwaalde camper die klaar staat om volgende week de Tour de France te aanschouwen. Buffelen, zweten, hijgen, stoppen, drinken, eten, trappen en de hele riedel weer opnieuw. Zo kom ik uiteindelijk boven. Gak juicht me de laatste 100 meter aan. Over de col heen zodat Strava netjes registreert dat je echt de col gedaan hebt! Ook dat nog;-) OMG wat is dit zwaar. Loodzwaar. Uit de wind en in de zon moet ik even bijkomen op een bankje. Op adem komen en genieten van het uitzicht. Wow wat ontzettend mooi. Als ik weer enigszins wat zuurstof in m’n lichaam heb volgt de afdaling. De beloning voor al het zwoegen. Gak daalt echt als een baksteen. Hij snijdt de bochten mooi aan en is niet bang voor een beetje snelheid. Ik zelf ben wat voorzichtiger, het is dan ook mijn eerste afdaling van dit niveau. Maar we blijven redelijk bij elkaar in de buurt. Het is handig als ik hem een bocht in zie duiken, dan kan ik zelf beter inschatten wat de weg doet met Gak als voorbeeld. Na vijf en halve kilometer afdalen gaan we een bocht in, remmen dus. En opeens…. BAM!!!! Mijn achterband is kapot. Een klapband. Shit. Omdat ik nog een stukje rolde is mijn hele velg beschadigd. Aaaaaahhhh, mijn gloednieuwe fiets nu al beschadigd. Ik kan niets meer, ik kan er niet mee verder. Gak stort zich naar beneden en gaat de auto halen. Ik wacht ondertussen aan de kant van de weg. Mooi tijd om even met Joyce en Lone te bellen. Ze is wel geschrokken van het verhaal, maar is blij dat ik ongedeerd ben. Als dit met 50 km/uur gebeurt weet ik niet of je netjes op de fiets blijft zitten. Als ik heb opgehangen draait m’n zwarte Clio al de bocht in. Dat heeft die berg koning snel gedaan zeg. Fiets erin en terug naar het chalet. We hebben tegenover de bakker en de supermarkt vanmiddag een fietsenwinkel en verhuur gezien. Wellicht kunnen zij de fiets maken?!?!?! Zorgen voor morgen.

Fietsen Alpen 2015

Na een frisse douche rijden we richting het dorpje om wat calorieën aan te vullen. Er zijn diverse restaurantjes, maar er is er een die heel druk is. Daar gaan wij ook zitten. Een paar gele koude kletsers erin samen met lekker eten doet ons goed. We nemen allebei een salade en Gak een burgertje. Ik neem een pizza. Het is allemaal zo veel dat we het niet op krijgen. Via wifi uploaden we alle data naar Strava en checken wat nieuws. Voldaan gaan we naar huis. Dit was een mooie, drukke, zware dag. Lekker pitten en morgen op naar de volgende beklimming. 

Donderdag 16 juli

Om 07:00 uur draai ik me nog “even” om. Anderhalf uur later word ik weer wakker. Biologische klok is even van de leg af.

We rijden op ons gemak met mijn fiets achterin naar de bakker en halen croissants en een baguette. Dan begeven we ons naar de verhuur. Eerst informeren we slim naar de prijs van een fiets per dag of een aantal dagen. Kan hij er niets bovenop gooien als hij ziet dat het voor ons noodzakelijk is om een fiets te huren. Dan nemen we de verhuurder mee naar de auto en laten we hem mijn zielige hoopje fiets zien. Ach gossie;-) Zijn Engels is niet al te best maar we begrijpen dat hij er weinig aan kan doen. Er moet ook een ander velg lint op en de bramen moeten van het aluminium afgehaald worden. Dit is wel specialistisch werk waar hij geen (Franse) kaas van gegeten heeft. Dan wordt het huren, er zit niets anders op. Pedalen en tasje zetten we op de Scott huurfiets en hij wordt afgesteld op mijn maten. Fietsen achterin en terug naar het chalet. Ontbijten en op naar de bergen. 

We besluiten de auto boven aan de Croix de Fer te zetten. Dan dalen we af en gaan we door naar de Alp ‘d Huez. Het idee is om die dan te beklimmen en vervolgens af te dalen en wederom de Croix de Fer te beklimmen maar nu dan vanaf de andere kant. Gak parkeert de auto op de top en we dalen af. Het is ruim 30 kilometer naar beneden. Met twee korte onderbrekingen. Hier moet kort geklommen worden. Als we eenmaal beneden in het dal aankomen vullen we de bidons en kletsen wat met andere fietsers. Als we ook nog de Alp ‘d Huez naar boven moeten wordt dit misschien wat veel concluderen we. Deze rit terug omhoog van ruim 30 kilometer is al een enorme uitdaging. Ok. We horen van de andere fietsers dat het begin van de klim een dorpje verderop is in Rochetaillee. Daar rijden we heen. Gooien wat eten en drinken er in en beginnen aan onze weg terug. 32 keiharde kilometers terug omhoog naar de top van de Croix de Fer. Ondertussen zitten we ook rond een uur of 13:00, het heetst van de dag. In de palle zon, zonder een zuchtje wind vecht ik me een weg omhoog. Net als gisteren ben ik Gak gauw kwijt. Hij heeft met zijn gewicht ruim 15 kilo voordeel zeg maar. Na een uur klimmen is er weer een dorpje waar de bidons gevuld kunnen worden. Daar staat Gak al enig tijd op mij te wachten. Hij had al ff navraag gedaan bij andere fietsers of ik er aan kwam. Haha. Ik neem wat flinke slokken water, vul m’n bidons en we vervolgen de weg. Extreem afzien is dit. Onderweg stop ik nog een paar keer om op adem te komen. Wat drinken en eten en dan weer verder. Zo gaat de weg tergend langzaam aan me voorbij. De terugreis duurt drie uur totaal. Vlak voor het einde, als ik het restaurantje op de top al zie moet ik nogmaals op adem komen. Compleet gesloopt en helemaal van de wereld kom ik over de finish. Ik ben heel blij om Gak te zien. Hij stond er al een half uur. Zonder te stoppen komt hij boven. Ik kan hier gewoon echt niet bij!!! Hoe doet die gozer dat!?!?!?! Nogmaals respect Gak! Als ik weer een beetje bij kennis ben gaan we naar de auto en dalen af naar ons chalet. Nadat ik ben afgespoeld lopen we nog even naar het zwembad om wat te relaxen. We lezen wat fiets lectuur, uploaden alles naar Strava en ik maak nog een rondje in het kleine zwembad. 

Terug in het chalet frissen we ons op en gaan weer richting het dorpje. Wat eten en drinken hebben we wel verdiend zeg! Een mooie salade niçoise en een hamburger met wat friet worden door ons op vakkundige wijze verorberd. Een lekker biertje erbij om het geheel compleet te maken. Rozig en vermoeid gaan we terug naar ons verblijf. Horizontaal op bed. Het duurt niet lang of ik ben vertrokken. Gak maakt nog wat ruzie met gordijnen en kozijnen. Hij komt niet zo goed in slaap. 

Vrijdag 17 juli

Vandaag op het programma: Col du Télégraphe en Galibier. Nadat we ontspannen zijn wakker geworden en bij het bakkertje ons ontbijt gescoord hebben gaan we op pad richting de voet van de Télégraphe. We zetten de auto vlakbij op de parkeerplaats, rijden een kort stukje en beginnen aan de klim. Dag drie dus de beentje beginnen toch wat tegen te sputteren. Naar de top van de eerste beklimming is het 12 kilometer met een gemiddelde stijging van zeven procent. Allebei op eigen tempo omhoog. Uiteraard, zou ik bijna zeggen!!! De begin kilometers zijn weer bikkelen. Die lopen iets steiler dan de laatste stukken van deze klim. Onderweg na een aantal stops voor eten en drinken begin ik me af te vragen of het verstandig is om na de Télégraphe vijf kilometer te dalen en dan nog eens 18 km de Galibier omhoog te gaan. Als ik wederom gesloopt boven aan de top kom heb ik mijn beslissing genomen. Ik ga helaas niet de Galibier doen. Er is een klein restaurantje waar ik even op adem kom met een water en een Orangina. Gak die ouwe bikkel vult zijn bidon en gaat de strijd aan met de Galibier. Respect en een diepe buiging. Wow!!!! Na enig rekenwerk kom ik tot de conclusie dat het wel zo’n drie uur kan duren totdat hij terug is. Ik kan dus alles op mijn gemak doen. Eerst koel ik af in de schaduw en als me dat door de wind iets te koud wordt verplaats ik me op het terras richting in de zon. Even een beetje opdrogen, ik ben doorweekt van al het zweten. De zon verdwijnt achter de wolken en ik begin het een beetje fris te krijgen. Vol gas naar beneden dan maar. Om wat mooie beelden te maken bevestig ik de GoPro aan m’n zadelpen. Thuis eens kijken of ik dat leuk kan editen.

{youtube}AJmcw7Y5DK4{/youtube}

De hele klim naar boven heeft 1 uur en 25 minuten in beslag genomen. Naar benden ben ik binnen 20 minuten klaar. 8,6 km/u vs 37,5 km/u. Om het verschil maar eens aan te geven. De fiets verdwijnt in de auto en ik eet rustig mijn Snelle Jelle in de zon. Beetje drinken erbij en relaxen. Om Gak na zijn enorme inspanning goed te onthalen besluit ik op de brug te gaan staan met de GoPro om zijn binnenkomst te filmen. Het komt nog aardig uit, een kleine drie uur later is hij terug. Een prestatie van wereldklasse. Hij is ook gewoon aanspreekbaar, niets duidt er op dat hij heeft afgezien. Werkelijk verbazingwekkend! Ik weet de Franse autoriteiten af te weren dat hij echt niet naar een dopingcontrole hoeft;-) Hahaha.

Fietsen Alpen 2015

Terug richting chalet om nog even bij het zwembad te vertoeven. Mooi leven hoor als fietser. Alle afstanden, wattages, procenten, calorieën en gemiddelden gaan weer naar Strava. We ontvangen veel reacties en kudos op onze prestaties. Leuk is dat. Als om 19:00 uur het zwembad gesloten wordt gaan we terug om te douchen. Even de factor 50 afschrobben, deo onder de oksels, aankleden en gauw richting een restaurant. We hebben wel trek gekregen wat niet geheel onlogisch is. Woensdag omhoog de Croix de Fer op zagen we een leuk restaurant. We rijden er heen om te polsen of het ook echt wat is. Er zitten zowel mensen binnen als buiten en het ziet er heel pittoresk uit zo in een mooie bocht van de klim. Ok, hier gaan we een lekker hapje eten. We zitten net als er allerlei lekkere gerechten voorbij komen voor een tafel verderop. Nou, dat lijkt ons ook wel wat. Scheelt ook weer die Franstalige kaart vertalen. We krijgen ieder een bord met diverse hammen en salami. Een mandje brood en een mooie ovenschaal met gesmolten Franse kaas, aardappels, spekjes en een uitje maken onze bestelling compleet. We smullen er heerlijk van. Genieten in de Franse Alpen als echte bourgondiërs. Dit gerecht gaat samen met het ultieme herstelvocht, een lekker biertje! Morgen al weer het laatste dagje. We bespreken wat de planning wordt en welke klim we willen doen. De Alp ‘d Huez zou kunnen maar na enig uitzoekwerk zien we daar vanaf. De gemiddelde stijging is na drie dagen klimmen een beetje “out of our league”. We besluiten om de Col de Molard te doen. Niet heel steil en ook niet gek lang. De route is ook vrij simpel. Afdalen vanaf ons chalet en daar wordt het al aangegeven.

We rekenen af en rijden terug. In onze crib ruimen we al wat op en leggen de spullen voor morgen klaar. Afgedraaid en voldaan gaan we lekker horizontalen. De Tour win je immers in bed zei Zoetemelk al, laten wij daar dan niet van afwijken;-)

Zaterdag 18 juli

We zijn zo slim geweest om bij de receptie brood en croissants te bestellen. Om 08:00 uur kunnen we het ontbijt ophalen. Scheelt weer een ritje omhoog naar het dorpje. Na het ontbijt ruimen we langzaam alles een beetje op. Na 09:00 uur komt er iemand van de receptie inspecteren hoe het chalet er uit ziet. Het vuil wordt netjes weggegooid door Gak en de meeste spullen zitten al weer in de tassen. M’n Isaac gooi ik ook vast in de auto. Het idee is dus om nog lekker een stukje te fietsen, dan de huurfiets terug te brengen om vervolgens te douchen en naar huis te gaan. Douchen kan pas om 14:00 uur bij de receptie. Door de grote toestroom van nieuwe gasten gaan ze pas rond die tijd open. Als de man van de receptie bij ons binnen komt zegt hij dat hij later wel terug komt!?!?!? Uuuhhh waarom? Wij hadden niet begrepen dat het chalet gelijk afgesloten wordt en dat je dus uit checkt. Hij is een half uur later terug, hebben wij nog de tijd om de fietskleding aan te doen en de rest van de spullen in de auto te leggen. De inspectie stelt niet veel voor. Nou zijn we op het slapen na ook bijna niet binnen geweest dus ziet alles er nog prima uit. Vaatwasser draait en alles is opgeruimd. Ik lever de sleutel en de tas met handdoeken en linnen in bij de receptie. Klaar voor de laatste etappe. Col de Molard is een col die heel goed te doen is. Een kleine zes kilometer met tevens een gemiddelde stijging van zes procent zorgt ervoor dat dit “maar” met een categorie twee col wordt aangeduid. Gak geeft even kort gas om een wat oudere kerel met stalen kuiten te volgen. Ik moet lossen en ga weer op de eigen koffiemolen naar boven. Zonder te stoppen en niet echt van het pad af kom ik over de streep. Het is hier heel druk met fietsers. Een hele club met Look fietsen en wat andere gasten willen maar al te graag met het bord op foto. Wij ook natuurlijk. Laatste stukkie naar beneden tot aan ons dorp en dan splitsen onze wegen even kort. Gak rijdt terug naar de auto en ik pak de laatste hoogtemeters richting de verhuur. Dit is nog best een pittig stukje maar wetende dat het ook de laatste klim zal zijn volbreng ik ook deze klim zonder te stoppen en zonder dat ik ingehaald wordt. Yesss!

Fietsen Alpen 2015

Pedalen en tasje van mijn mooie Scott huurfiets. Bedankt voor de mooie tochten hier in de bergen. Dan willen we opfrissen maar het is nogal vroeg. 11:30 uur pas. We hebben geen zin om tweeënhalf uur bezweet te gaan zitten wachten maar hebben wel een mooie kuip gezien een stuk verderop waar water uit de bergen in uitkomt. Op een mooiere manier kan je deze trip eigenlijk niet afsluiten. Jezelf wassen en opfrissen in ijskoud water uit de bergen, de bergen die je zo getergd hebben. Diezelfde bergen die zorgden voor melkzuur ophoping in je hele lichaam zorgen nu voor verfrissing. Het moet een hilarisch gezicht zijn geweest. Op een afstand lijkt het vast grote armoede maar wij hebben er veel lol om. Afdrogen en schone kleding aan. Op naar Nederland. Op naar de dames die op ons wachten. Dit blijkt uit het feit dat ik vlak voor vertrek een huilende Lone aan de telefoon krijg, ze mist me verschrikkelijk. Ach gossie, arm wijfie van me. Morgen maar lekker veel kusjes en knuffels dan. Als ik zeg dat ik er morgenochtend weer zal zijn als ze wakker wordt, komt ze iets tot rust en kan de terugreis beginnen. 

Die terugreis verloopt zeer voorspoedig tot aan België. Er is een weg afgesloten en ook een aantal wegwerkzaamheden. Uiteindelijk zijn we daar ruim een half uur mee kwijt. Gak is thuis rond 23:30 en ik niet veel later.

Wat was dit een gave, zware, memorabele trip. Nog nooit zo stuk gezeten maar het was het meer dan waard. Volgend jaar 10 kilo lichter en dan nog eens kijken of ik die “heuveltjes” daar in de Alpen de baas kan!!!

Gakkie thanks voor alles. Het was top!

Nog wel wat leuke vergelijkingen van cijfers tot slot mbt tijd, snelheid, wattages en VSM. VSM meet jouw Verticale Stijging in Meter/uur; deze waarde meet hoe snel jij bergopwaarts beweegt. Om een hoge VSM-score te verdienen kun je het beste een hellingspercentage van 6-10% hebben, want op dat soort hellingen heb je de grootste kans om snel te kunnen klimmen. Ze zijn namelijk steil genoeg om wind te vermijden en vlak genoeg om nog ongehinderd te kunnen bewegen. (Bron: Strava)

Laatste deel (13,9 KM) van de Col de la Croix de Fer. Gemiddeld 6%. Gereden op 15-07-2015:

 TijdSnelheidVermogenVSM
Jochem1:06:4012,6km/u182W740
Bastiaan1:15:1611,1km/u237W656

Gehele klim Col de la Croix de Fer vanuit Rochetaillee (24,3 KM). Gemiddeld 5%. Gereden op 16-07-2015:

 TijdSnelheidVermogenVSM
Jochem2:31:169,6km/u162W497
Bastiaan2:43:538,31km/u216W430

Gehele klim Col du Télégraphe (12,1 KM). Gemiddeld 7%. Gereden op 17-07-2015:

 TijdSnelheidVermogenVSM
Jochem1:03:1911,5km/u187W788
Bastiaan1:24:158,6km/u255W592

Het leuke is dus dat ik tijdens elke beklimming meer vermogen trap tov Jochem. Dit voordeel aan vermogen gaat heel duidelijk verloren in een beklimming omdat ik meer kilo’s mee naar boven moet nemen.