Een maandje geleden hebben we een mooie loop gedaan waar ik niet over geschreven heb door tijdgebrek. Op 8 maart liep ik 12 kilometer met collega’s tijdens de 3bergenloop. Heerlijk weer, een prachtige omgeving en ook nog een redelijke tijd van 1:03:56. Super dagje gehad dus.

Met een team van vijf lopers van DeLorentz hebben we vandaag de 12 km gedaan bij de #DrieBergenLoop. Well done!!! pic.twitter.com/HzzyphpRyn

— DeLorentz & Partners (@DeLorentzenP) March 8, 2014

Dit keer vroeg in de maand april is het tijd voor de Spieren voor Spieren City Run in Hilversum. Dit jaar doe ik net als vorig jaar mee aan de business run in een mooi paars DeLorentz shirt. Na mijn blessure die ontstaan is tijdens de DrieDorpenloop in Kortenhoef ben ik nooit echt helemaal terug geweest op mijn oude niveau. Het plezier is ook minder met lopen de afgelopen tijd. Ondanks dat wel vol goede moed begonnen met trainen voor de run van 6 april. Wetende dat het PR van vorig jaar niet verbroken zal worden wil ik toch een scherpe tijd neerzetten.

Dit jaar verzamelen we bij DeLorentz op de Borneolaan. Joyce brengt Ilona en mij weg. Ilona heeft namelijk keihard getraind om voor de eerste keer de tien kilometer te volbrengen. Ze kon via DLP iets later inschrijven zodat ze iets beter kon inschatten of ze wel of niet de tien ging halen.

Rond 13:00 lopen bijna 40 paarse DLP shirts richting de start. Een mooi gezicht. Net als elk jaar is er een enorme drukte op het martkterrein. Shirts in alle kleuren en maten schieten voorbij. Als de vijf kilometer business run gestart is begeven wij ons richting startvak. Ik wil bij Paul en Jeroen blijven lopen omdat zij ongeveer hetzelfde tempo lopen als ik. Het startschot klinkt. Runkeeper gaat alvast aan, m’n iPhone op standby. Op het moment dat ik echt over de matten loop, druk ik mijn horloge met stopwatch aan. We zijn begonnen. Druk druk druk. De eerste kilometers is het altijd tempo zoeken en lopers passeren. Collega’s die niet lopen moedigen ons aan en maken foto’s. Ik zie ze staan omdat ik nog redelijk fris ben in tegenstelling tot het moment wanneer ik over de finish kom! Haha. Na het mediapark heb je er zo’n drie kilometer op zitten en dan kijk ik eens op mijn horloge. Wederom veel te snel gestart. Ik zit op ongeveer 4:35 minuut per kilometer en eigenlijk voel ik dit ook wel. Motor is echt opgeblazen. Paul heeft precies hetzelfde maar weet beter en sneller te herstellen. Hij loopt net een pasje harder. Ik verlies niet uit het oog maar zie hem steeds verder weg lopen. Op de Gijsbrecht ben ik hem kwijt maar dan komt Jeroen me gezelschap houden. We waren iets voor hem uit gelopen maar hij weet een steady 12 km/uur te lopen zonder pieken of dalen. Hij loopt met me op tot het einde. Sterker nog, zonder zijn stabiele tempo had ik waarschijnlijk een andere tijd gehad. Op 13 seconde na niet onder de 50 minuten ga ik over de finish. Een tijd van 50:13 houdt in dat ik een gemiddelde van 11,9 per uur gelopen heb wat ik dus een mooie prestatie vind. Paul is een minuut sneller en Jeroen volgt mij een paar seconden later.

Ilona doet het ook fantastisch bij haar eerste 10 kilometer wedstrijd. Een prachtige prestatie. Heel goed gedaan.

Na afloop gaan we snel naar huis. Douchen en sportief als we zijn op de fiets naar DLP voor de afsluitende BBQ. Opbrengst voor Spieren voor Spieren van DLP is maar liefst 1000 euro:

Zojuist €1000 overgemaakt aan @SvSCityrunHsum Opgehaald onder onze lopers bij de Business Run. We liepen met 7 teams. Top organisatie. Dank

— DeLorentz & Partners (@DeLorentzenP) April 8, 2014

Geweldige dag weer. Top organisatie. Joyce wederom bedankt voor alle foto’s van mij en m’n collega’s! Tot volgend jaar.

Heel vrolijk ingeschreven voor de hele marathon die in oktober in Amsterdam plaats vindt. Na het sportonderzoek moest dat geen probleem zijn. Vol overgave begonnen met het opstellen van een schema. Een schema wat mij moet klaar stomen voor de 42 kilometer. Alles loopt op rolletjes en na een paar maanden ben ik in staat om 20 kilometer te lopen zonder problemen. Dan staat op zondag 2 juni de DrieDorpenloop op het programma in Kortenhoef. Hier loop ik een super tijd maar deze moet ik in de week erna bekopen met een blessure. Ik heb last onder mijn linker voet. Dat kan hielspoor zijn of een geirriteerde peesplaat. Na onderzoek bij de fysio van het Orec bleek dat het gelukkig een geirriteerde peesplaat is. Ik zeg gelukkig omdat een hiespoor blessure normaal gesproken veel langer duurt om te genezen.

Mijn volgende afspraak bij de fysio is om zooltjes aan te meten. Dit is ondertussen meer dan een maand na de DrieDorpenloop. Een maand dus zonder training voor de marathon. Ik moet dan ook terleurgesteld toegeven dat ik het nu niet meer ga redden. De marathon wordt gecanceld. De pijn is ondertussen wel minder maar nog niet over. Op korte termijn krijgen we op zolder een loopband. Ik heb besloten om pas weer te gaan lopen als ik de zooltjes heb en om dan rustig op te bouwen op de loopband.

Aangezien ik het lopen even niet meer kon doen heb ik mijn ouwe trouwe Cube MTB maar weer eens uit de schuur gehaald. Lekkere rondjes gefietst tussen de 25 en 45 kilometer. Ik heb er best schik in alleen is het wel bikkelen op deze relatief zware fiets. Hij is zeer grof qua frame en banden dus dat helpt ook niet echt mee. Eigenlijk uit nood geboren maar daarom niet minder leuk heb ik nu een mooie racefiets aangeschaft. Mede door Linda was mijn oog gevallen op een mooie Bulls racefiets. Joost en Linda waren een paar weken terug zo ontzettend goed geholen bij een speciaalzaak in Arnhem genaamd Mantel dat ik daar ook wel eens wilde kijken. De Bulls Harrier 1 heeft een prima 105 Shimano afmontage en heeft daarnaast ook nog een schappelijke prijs. Zaterdag met Joost afgesproken om eens richting Arnhem te rijden. Wie weet kom ik terug met deze mooie fiets. Met mijn lengte en binnenbeen maat heb ik vermoedelijk een maat 56/58 nodig. Bij binnenkomst spreken we medewerker Youp op de trap aan en hij helpt ons verder. Helaas hebben ze de Bulls waar ik voor kom niet meer staan in de maat die ik nodig heb. Ik rijd wel een stukje op een nieuwer type met maat 56. Het fietst lekker licht en op zich een top fiets maar net een paar honderd euro duurder dan degene die ik wil hebben. Er staat nog wel een maat 54 van het type dat ik wil hebben. “Zullen we die voor de zekerheid proberen?” vraagt hij aan ons. Ja, waarom niet. Je kan nooit weten. Deze maat ik voor mij beter zo blijkt later. Ik hoef mijn armen niet zo uit te strekken en zit dus comfortabeler op de fiets. Dat is geluk hebben zeg. Yes!!!! Ik zoek er nog pedalen bij met dezelfde 105 afmontage als de rest van de fiets. Bidonhouders, een kilometerteller en schoenen maken de fiets compleet. Na een lekkere lunch in de zon op het terras staat mijn nieuwe fiets klaar. Wow wat een plaatje. Super gaaf dat ik deze mooie aanbieding heb mee kunnen pakken. Helemaal blij rijden we terug naar Hilversum. Top dat Joost met me mee wilde, een second opinion en een ruime auto komen naast de gezelligheid goed van pas. Hieronder specs van mijn nieuwe racemonster:

Frame	Aluminium 6061 Double Butted
Voorvork	Aluminium
Shifters	Shimano 105
Remmen	Shimano 105
Crankstel	Shimano FC-563
Achterderailleur	Shimano 105 10 speed
Voorderailleur	Shimano 105 triple
Cassette	Shimano 105 5700
Ketting	Shimano 105 5700
Banden	Michelin Dynamic Sport
Wielset	Shimano WH-R500
Stuur	FSA Omega Compact
Stuurpen	FSA OS-150
Zadelpen	FSA SL-250
Zadel	Selle Italia XO Flow
Gewicht	9.1 KG
Kleur	Rood/wit

16 oktober 2011 was een vervelende dag voor mij. Na maanden van training en zeker de laatste maand van toewijding aan mijn sport ging het niet zoals ik verwacht en gehoopt had. Mijn tijd van 2:05:27 was bijna 5 minuten trager dan het jaar ervoor.
Het doel was duidelijk. Ik wilde graag de 21.1 kilometer onder de twee uur lopen. In 2010 deed ik dat al bijna. Helaas op 41 seconden na lukte dat toen niet.
De maanden die volgden na de halve marathon van 2011 kon ik de motivatie en discipline niet opbrengen om weer hardlopend de weg op te gaan. Zo rond kerst kwam mijn zin in het lopen weer wat terug. Ze noemen het ook wel de “running blues” zo las ik later.
Een paar kilo zwaarder begon ik met trainen voor de “Spieren voor spierenrun” in Hilversum. Ik had de smaak weer te pakken en liep na de 10 kilometer in Hilversum de “Drie Dorpenloop” in Kortenhoef. Tijdens deze “Drie Dorpenloop” liep ik een PR. Mijn inschrijving voor de halve marathon van Amsterdam was toen al een feit.

Wat had ik geleerd van de 2010 en 2011 editie wat mij kon helpen om wel onder die twee uur te duiken? Beide keren verloor ik veel tijd in de laatste vier kilometer. In de buurt van de Stadhouderskade, richting het Vondelpark kwam ik beide keren de man met de bekende hamer tegen. Voor mijn gevoel moest ik dus wat meer op duur trainen. Langzame duurlopen van meer dan 18 kilometer.
Zo begon ik mijn schema samen te stellen tot en met week 43, de week van de halve marathon van Amsterdam. Ik begon met een lange duurloop op woensdag van 16 kilometer en een korte duurloop op vrijdag van 8 kilometer. Om de week kwam er bij beide dagen een kilometer bij. Op zondag werkte ik mijn interval training af. Qua invulling van de training varieerde deze heel veel. De opbouw in de trainingen is mooi te zien aan de hand van mijn Runkeeper data. Zo liep ik in mei totaal 67 kilometer en in september 160 kilometer.

Na al deze trainingsinspanning had ik er vertrouwen in dat het zondag 21 oktober goed zou komen. Het weer was goed. Droog en wat bewolkt. Wat aan de frisse kant zelfs maar dat is met lopen onderweg lekker. Let go, dacht ik!!! We gaan die 21,1 kilometer opvreten en onder de twee uur finishen!!
Op tijd pak ik de trein naar Amsterdam Zuid. Ik moet namelijk mijn startnummer nog halen. Deze wordt niet opgestuurd helaas door de organisatie. Vanaf station Amsterdam Zuid is het nog zo’n 15 minuten lopen richting het Olympisch stadion. In alle rust wandel in naar mijn bestemming. Geen energie verliezen, dat zou zonde zijn. 

Het ophalen van het startnummer verloop soepel. De organisatie heeft blijkbaar de kritiek serieus genomen. Binnen een paar minuten heb ik mijn startnummer binnen en kan ik hem met speldjes vast maken aan mijn oranje shirt. Binnen in de hal is het lekker warm dus blijf ik nog even staan om wat te drinken. Ik eet het laatste stuk van mijn energiereep op en maak me klaar om mijn spullen in te leveren. Buiten is het echt fris. Dat is helemaal goed voelbaar als ik in mijn shirt sta met mijn korte broek. Brrrr, wat een kou.
Ik loop richting het gele vak. Daar is het gelukkig druk zodat je uit de wind staat met iedereen om je heen. Ik kijk wat rond en zie de bekende ballonnen van de pacers. Zij lopen op een strak schema. Als je hun volgt dan garanderen ze dat je finisht met de tijd die zij op de ballonnen hebben staan. Deze jongens hebben 1:55 op de oranje eyecatchers staan. Ik luister wat ze zeggen en zie dat ze een schema per kilometer bij zich hebben. Maar 1:55 lijkt mij veel te ambitieus en ik wil graag mijn eigen tempo lopen denk ik dan.
Voordat we starten gooi ik snel nog een energiegel naar binnen en houd er twee los in mijn hand. Op één van de gels heb ik een printje geplakt met wat doorkomst tijden. Zodat ik ongeveer weet welke tijd ik moet hebben gelopen per drie kilometer. Het begin gaat goed al is het wel heel erg druk. Het is zeer smal op sommige stukken en er zijn vaak te veel lopers die zich door de trechter moeten wurmen. Ik voel me goed en loop een lekker tempo. Na een kilometer of drie kijk ik eens voor me en zie de pacers met de ballonnen voor me op een meter of 20. Onbewust blijf ik dus bij ze in de buurt en kan hun tempo bijbenen. Dan vraag ik me af of ik dit ook de hele rit kan vol blijven houden. Misschien veel te vroeg in de wedstrijd maar ik besluit niet veel later om de mannen te volgen. Mocht ik hun tempo niet meer bij kunnen houden dan laat ik me afzakken. Belangrijk voor mij is om niet in het rood te lopen. De pacers houden een vrij exact tempo vast. De voordelen van deze pacers ondervind ik onderweg. Ik hoef niet op mijn tijd te letten. Ik hoef niet op de kilometer borden langs de weg te letten. Als je bij ze in de buurt blijft en ze dus kort volgt heb je daar ook profijt van want zij maken de weg een beetje vrij. Het enige waar ik me druk om moet maken is mijn gesteldheid. Kan ik het tempo aan? Loop ik niet in het rood? Dat gaat dus top. Ik voel me super en denk onderweg wel eens dat ik misschien nog wel harder kan. Maar ik ken ook de klappen van de zweep in het Vondelpark! Haha. Geduldig wacht ik af. Het tempo blijkt prima bij me te passen. Ik kan blijven volgen en zo komen we bij het Vondelpark aan. Aangezien we daar ook als een trein doorheen gaan verschijnt er een kleine lach op mijn gezicht. Ik ga hier een prachtige tijd lopen dankzij de 1:55 ballonnen! Wauw!!! Yesss! Na het Vondelpark is het nog ruim een kilometer. De pacers hebben al aangegeven dat zij hetzelfde tempo blijven lopen en zeggen dus dat we kunnen gaan mocht er nog energie over zijn. Op zo’n 800 meter voor de finish bedank ik mijn helden, de pacers, en loop in een sneller tempo richting de finish. Dan merk je wel dat je al 20 kilometer in de benen hebt. Er kan het laatste stuk, in het Olympisch stadion, dan ook geen lachje vanaf. In volle snelheid loop ik over de finish. Mijn horloge laat helaas de tijd niet zien maar ik vermoed dat het rond de 1:54:00 zal zijn. Dat is gewoon meer dan zes minuten sneller als mijn vorige PR. Super blij en uitgeput loop ik naar de uitgang van het Olympisch stadion. Ik neem mijn medaille in ontvangst, pak een AA-tjes en wat fruit en loop richting mijn toeschouwers. Joyce, Lone, Dick en mijn moeder hebben mij over de finish zien gaan. Ze zijn er alleen niet zeker van of het wel goed is gegaan omdat ik niet zo vrolijk keek toen ik over de finish ging. Dit kwam dus door de inspanning. Hahah. Natuurlijk zijn ze super trots op me. Ik trek de door Joyce meegenomen droge kleren aan, haal mijn spullen op en we lopen naar de auto. Ik ben niet helemaal kapot. Redelijk snel hersteld dus.
Thuis kom ik erachter dat mijn tijd zelfs onder de 1:54 is. Uiteindelijk loop ik 1:53:52 wat neerkomt op 11,12 KM per uur gemiddeld. Wat een toptijd, wat ben ik trots. Trainingsuurtjes betaalden zich uit met behulp van de pacers. Super gaaf.

0 – 5 kilometer 27:02 (11,1 gemiddeld)

05 – 10 kilometer 54:00 (11,1 gemiddeld cumulatief) 11,1 gemiddeld in kilometer 05 t/m 10

10 – 15 kilometer 1:21:15 (11,1 gemiddeld cumulatief) 11,0 gemiddeld in kilometer 10 t/m 15

15 – 21.1 kilometer 1:53:52 (11,1 gemiddeld cumulatief) 11,2 gemiddeld over de laatste 6 kilometer

Afgelopen zaterdag een mooie dag gehad in Capelle en omgeving. Met Joost had ik afgesproken om een lekker dagje te gaan fietsen en geocachen.
Mijn collega Kees stuurde me voorafgaand aan de afspraak met Joost een mailtje over een Elliptigo. Dit is een crosstrainer op wielen. Het benadert de hardloop beweging en heeft ook wel iets van fietsen weg. Cool! Gaaf apparaat denk ik na het zien van de filmpjes op de site. Ik neem contact op met Health Center MyMove in Krimpen aan den IJssel om voor zaterdag de 16e twee van deze Elliptigo’s te reserveren.

We vertrekken zaterdag rond 08:30 vanuit Hilversum richting Krimpen aan den IJssel. Daar aangekomen staan de Elliptigo’s voor ons klaar. We hebben de beschikking over een 3C en een 8S. Het verschil tussen beide modellen is het aantal versnellingen en de afmontage van de onderdelen. De aankoopprijs is echt schrikbarend. Voor de 3C betaal je € 1799,- en voor de 8S € 2499,-. Dit is nog exclusief montage en verzendkosten. Voor een dagje huur valt het gelukkig wel mee!

Onze eerste serie Geocaches ligt in Capelle aan de IJssel. We stellen de GPS in en gaan onze eerste meters maken op de Elliptigo. In het begin is het wat onwennig. Hoe je er op moet staan en hoe je er snelheid mee moet maken heb je gauw in de gaten. We proberen wat wegen te vinden zodat we flink meters kunnen maken. We komen al snel tot de conclusie dat dit bijzonder gaaf is. Heel apart vervoersmiddel. Ik kan me goed voorstellen dat mensen die terug komen van een blessure hier goed mee uit de voeten kunnen. Voor mensen die om welke reden dan ook niet meer mogen/kunnen hardlopen is het ook een ideaal alternatief. De belasting op je spieren en gewrichten is minimaal terwijl het toch best inspannend is. Het zweet staat binnen de kortste keren op mijn hoofd en rug. Onderweg heb je heel veel bekijks. Wielrenners, wandelaars, hardlopers en mensen in de auto kijken op als je langs komt. Het is ook een niet alledaags vervoersmiddel! Haha.

{mp4}Joost_Elliptigo{/mp4}

{mp4}Bastiaan_Elliptigo{/mp4}

Als we de eerste serie geocaches succesvol hebben afgerond gaan we richting Rotterdam. Dat is een lekker lang stuk. Full speed scheuren we over de weg. We worden steeds enthousiaster over de Elliptigo. Na de lunch beginnen we aan de tweede serie geocaches bij het bedrijventerrein Rivium. Ondanks dat er veel regen voorspeld was hebben we de hele dag geluk. Het is prima weer om buiten te zijn en het zonnetje komt ook af en toe te voorschijn. Binnen de kortste keren hebben we met wat geluk ook de tweede serie gelogd. Goed nieuws want dan kunnen we weer wat kilomters maken met de Elliptigo. We genieten er echt van en zijn allebei super enthousiast. We zijn overtuigd van deze cross/loop/fiets combinatie en zijn zeker van plan om er nog eens één te huren. We maken nog wat foto’s en filmpjes en bellen dan de eigenaar om ze terug te brengen.

Wat een geweldige top dag hebben we gehad en wat is de Elliptigo een mooi fitness monster. Als hij niet zo ontzettend duur was geweest had ik zeker een aanschaf overwogen. Volgende keer maar weer huren!

Groet, Bastiaan

Het is dit jaar voor mij belangrijk dat ik de halve marathon onder de twee uur ga lopen. In 2010 zat ik er op 40 seconden na best dicht bij. Afgelopen jaar met een off day iets meer.

De Spieren voor Spierenrun ging afgelopen april best aardig. Niet mijn snelste tijd maar boven verwachting onder de 55 minuten. Zondag 3 juni stond voor het derde jaar op rij de Drie Dorpenloop op het programma.

’s Ochtens regent het, en hard ook! Maar als ik de buienradar mag geloven moet het zo rond de start om 13:00 uur wel droog zijn. Om 12:15 uur rijd ik naar Kortenhoef en parkeer ik bij Anke op de Kikkerbeet. Op m’n gemak loop ik richting sporthal de Fuik en haal mijn startnummer op. Ik klets wat met Lydeke binnen in de hal want buiten is het best koud. Op de radio hoor ik dat het net zo koud is als afgelopen 2e kerstdag. Rond de 9 graden. Brrr.

We gaan naar de start en beginnen een beetje achteraan. Lydeke gaat omdat ze amper getraind heeft de 7 KM doen. Omdat we zo in gesprek zijn vergeet ik de stopwatch van mijn horloge aan te zetten. Daar kom ik na ongeveer 1 minuut achter. Shit, nou weet ik niet precies hoe lang ik loop en of het goed gaat. Onderweg reken ik er elke keer 1:30 bij. Dan zit ik wel goed.

Al gauw begin ik mijn eigen tempo te lopen want alle straten zijn breed en het is niet zo massaal druk zoals bij de Dam tot Damloop bijvoorbeeld. Het gaat lekker, geen pijntjes en geen slechte dag zo blijkt later. Onderweg besluit ik dat ik rond een kilometer of 8, als ik op 2/3 zit, wat extra gas ga geven als het er nog in zit. Het loopt alleen net even anders… Na een kilometer of vijf krijg ik een achtervolger. Een aanhaker ook wel genoemd. Hij blijft vrij dicht achter mij aanlopen door de weilanden heen. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt maar vind het bijzonder irritant.
Ik vind het zelfs zo irritant dat ik iets harder ga lopen na kilometer 6. Dan schud ik mijn achtervolger nog niet van me af. Ok, en nu? Het hijgen in mijn nek en het aanklampen gaat maar door. Totdat ik er op kilometer 7 zo klaar mee ben. We gaan vanaf het Stichts End rechts Ankeveen in. Op dat moment snijd ik een stuk af via het fietspad en geef extra gas en houd dit zeker een kilometer vol. Mijn stalker kon het tempo niet aan en moet gelukkig lossen. Maar ja, ik ben eigenlijk te vroeg sneller gaan lopen. Gaat dit mij in de overig 4 kilomter niet opbreken? Aparte loop dit zo, eerst je horloge vergeten en dan een stalker af schudden. Allebei dus nog niet eerder voorgekomen! De kilometers vliegen voorbij al ben ik na de 10 wel weer mijn scherpte kwijt. Ik voel aan alles dat ik op snelheid moet inleveren op het einde van de rit. Uiteindelijk kom ik met een eindsprint over de finish. De tijd op de klok bij de finish is 1:04:31. Op mijn horloge staat 1:05 met wat seconden. Het zou maar zo kunnen dat ik een PR gelopen heb. Mijn snelste tijd is uit 2010, dat was 1:04:23.

Bij de finish staan Joyce en Lone. Anke en Bert zijn er helaas niet want Anke is door haar rug gegaan. Als ik al een tijdje bij de finish sta komt na enige minuten ook mijn achtervolger over de streep. Op eigen krachten ging het hem veel minder goed af. Haha. We drinken nog wat op de Kikkerbeet en gaan dan naar huis.

Als ik ’s avonds lekker in bad lig zie ik op de website mijn tijd staan. Dat is 1:04:15. Een PR dus!!!! Yesss. 11,2 KM/UUR gemiddeld.

Misschien als ik met de halve marathon mijn horloge ook te laat aan zet en er een stalker achter me aan hijgt dat ik onder de twee uur ga komen;-)

Wie weet…

Een voorbereiding waar je niet echt van op aan kan. Griepjes, verkoudheid en keelpijn dragen niet bij aan een snelle tijd. Bij aanvang was ik blij als ik onder de 60 minuten zou finishen. De week ervoor nog gelopen en kwam geen meter vooruit.

Maar goed, dan staat toch echt die zondag de Spieren voor Spieren City Run op het programma. Het weer was gelukkig goed weer. Niet de bewolking en regen die voorspeld was. Positief puntje al bij de start. Vorig jaar niet gelopen vanwege onze gave fietstocht door de UK.

Rustig loop ik om 14:30 uur van huis. Langs het parcours waar op dat moment de businessrun bezig is zie ik Esther. Robbie loopt zijn eerste 10 kilometer namelijk. We wachten in het zonnetje tot hij voorbij komt. Nog redelijk fris komt hij voorbij. We weten dan zijn tijd niet maar het is vermoedelijk wel binnen het uur zegt Esther. Dan is het tijd om voor mij naar de start te lopen want om 15:00 uur klinkt het startschot.

Vanaf het begin probeer ik rustig mijn eigen tempo te lopen. Dit gaat prima. Bij de start zijn er altijd zo veel mensen dat je toch geen tempo kan maken zonder dat het je heel veel energie kost. Ontspannen tempo lopen en na een kilometer of 3 a 4 eens kijken hoe je je voelt en of je wat sneller kan. Vreemd genoeg ga ik best snel. Ik vraag mezelf af of ik niet te snel gestart ben, ga ik dit tot het einde volhouden? Ik houd het tempo goed vol en blijf het volhouden zo lang ik het kan. Het is maar 10 kilometer…
Het parcours is enigsinds aangepast maar voor een groot deel nog hetzelfde ten opzichte van twee jaar geleden. Het zal niet mijn allersnelste tijd worden maar ik loop echt lekker. Pas na kilometer 8 krijg ik het iets zwaarder maar die laatste twee sleep ik mezelf er wel doorheen denk ik dan. Samen met de “hazen” voor de 55 minuten ga ik over de finish. Officiele eindtijd is 54:46.

Bij de finish staan Joyce, Anke, Lone en Bert op me te wachten. We drinken nog wat op de Groest en gaan dan naar huis.

Zo zie je maar dat je met een goede voorbereiding een slechte tijd kan lopen. Zoals bij de halve marathon in oktober 2011 het geval was. Nu loop ik een relatief goede tijd wat ik niet verwacht had met een veel mindere voorbereiding.

Snelheid    10,956 km/uur
Netto tijd    54:46

Diep respect ook voor Robbie die zijn eerste 10 kilometer heeft afgelegd in 57:55. Dat komt neer op 10,360 km/uur.

Groet, Bastiaan