Het is dit jaar voor mij belangrijk dat ik de halve marathon onder de twee uur ga lopen. In 2010 zat ik er op 40 seconden na best dicht bij. Afgelopen jaar met een off day iets meer.
De Spieren voor Spierenrun ging afgelopen april best aardig. Niet mijn snelste tijd maar boven verwachting onder de 55 minuten. Zondag 3 juni stond voor het derde jaar op rij de Drie Dorpenloop op het programma.
’s Ochtens regent het, en hard ook! Maar als ik de buienradar mag geloven moet het zo rond de start om 13:00 uur wel droog zijn. Om 12:15 uur rijd ik naar Kortenhoef en parkeer ik bij Anke op de Kikkerbeet. Op m’n gemak loop ik richting sporthal de Fuik en haal mijn startnummer op. Ik klets wat met Lydeke binnen in de hal want buiten is het best koud. Op de radio hoor ik dat het net zo koud is als afgelopen 2e kerstdag. Rond de 9 graden. Brrr.
We gaan naar de start en beginnen een beetje achteraan. Lydeke gaat omdat ze amper getraind heeft de 7 KM doen. Omdat we zo in gesprek zijn vergeet ik de stopwatch van mijn horloge aan te zetten. Daar kom ik na ongeveer 1 minuut achter. Shit, nou weet ik niet precies hoe lang ik loop en of het goed gaat. Onderweg reken ik er elke keer 1:30 bij. Dan zit ik wel goed.
Al gauw begin ik mijn eigen tempo te lopen want alle straten zijn breed en het is niet zo massaal druk zoals bij de Dam tot Damloop bijvoorbeeld. Het gaat lekker, geen pijntjes en geen slechte dag zo blijkt later. Onderweg besluit ik dat ik rond een kilometer of 8, als ik op 2/3 zit, wat extra gas ga geven als het er nog in zit. Het loopt alleen net even anders… Na een kilometer of vijf krijg ik een achtervolger. Een aanhaker ook wel genoemd. Hij blijft vrij dicht achter mij aanlopen door de weilanden heen. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt maar vind het bijzonder irritant.
Ik vind het zelfs zo irritant dat ik iets harder ga lopen na kilometer 6. Dan schud ik mijn achtervolger nog niet van me af. Ok, en nu? Het hijgen in mijn nek en het aanklampen gaat maar door. Totdat ik er op kilometer 7 zo klaar mee ben. We gaan vanaf het Stichts End rechts Ankeveen in. Op dat moment snijd ik een stuk af via het fietspad en geef extra gas en houd dit zeker een kilometer vol. Mijn stalker kon het tempo niet aan en moet gelukkig lossen. Maar ja, ik ben eigenlijk te vroeg sneller gaan lopen. Gaat dit mij in de overig 4 kilomter niet opbreken? Aparte loop dit zo, eerst je horloge vergeten en dan een stalker af schudden. Allebei dus nog niet eerder voorgekomen! De kilometers vliegen voorbij al ben ik na de 10 wel weer mijn scherpte kwijt. Ik voel aan alles dat ik op snelheid moet inleveren op het einde van de rit. Uiteindelijk kom ik met een eindsprint over de finish. De tijd op de klok bij de finish is 1:04:31. Op mijn horloge staat 1:05 met wat seconden. Het zou maar zo kunnen dat ik een PR gelopen heb. Mijn snelste tijd is uit 2010, dat was 1:04:23.
Bij de finish staan Joyce en Lone. Anke en Bert zijn er helaas niet want Anke is door haar rug gegaan. Als ik al een tijdje bij de finish sta komt na enige minuten ook mijn achtervolger over de streep. Op eigen krachten ging het hem veel minder goed af. Haha. We drinken nog wat op de Kikkerbeet en gaan dan naar huis.
Als ik ’s avonds lekker in bad lig zie ik op de website mijn tijd staan. Dat is 1:04:15. Een PR dus!!!! Yesss. 11,2 KM/UUR gemiddeld.
Misschien als ik met de halve marathon mijn horloge ook te laat aan zet en er een stalker achter me aan hijgt dat ik onder de twee uur ga komen;-)
Wie weet…